The Last Days of American Crime: tergend langzame actiefilm

‘Ze speelden voor Jezus met de hersenen van mensen. En wij waren hun proefkonijnen,’ aldus de voice-over. Het is een spannend uitgangspunt voor een dystopische actiefilm, maar The Last Days of American Crime maakt zijn belofte niet waar.

Het script is gebaseerd op de gelijknamige beeldroman van tekenaar Greg Tocchini en schrijver Rick Remender. In de nabije toekomst staan de Verenigde Staten op ontploffen. De overheid wil misdaad volledig uitroeien middels API (ofwel het American Peace Initiative). Het is een elektronisch signaal dat door alle hersenen wordt waargenomen als een ‘synaptische blokker’ die elke illegale actie remt. Een aantal criminelen wil hun laatste grote overval plegen, voordat ze naar Canada (hier het land van de vrijheid) vluchten.

Bloedspatten, schietpartijen en grote explosies. De film heeft sterke elementen wat betreft de actiescènes, maar wordt genekt door de kartonnen personages en de speelduur van 2 uur en 30 minuten. De film heeft geen solide richting en de theatrale momenten vertragen - met name in de eerste akte - het tempo, waarbij het al snel zichtbaar wordt dat scenarist Karl Gajdusek (Oblivion) worstelt om de drie delen van de beeldroman samen te pakken in één film.

Het eerste uur toont enige mate van karakteropbouw, maar het blijkt niet lonend in de opvolgende aktes, want de karakters missen eenvoudigweg diepgang. Van de carrièrecrimineel wiens broer in de gevangenis stierf (Edgar Ramírez, American Crime Story ) en de ontspoorde gangsterzoon met daddy issues (Michael Pitt, Boardwalk Empire) tot de gekwelde maar sexy hacker (Anna Brewster, Versailles ). Een geweldadig trio dat elkaar wantrouwt en natuurlijk verwikkeld is in een liefdesdriehoek, quelle surprise. Daarbovenop zijn er een aantal eendimensionale randkarakters die niets toevoegen aan het plot – jammer, want Sharlto Copley (District 9) doet zijn best met het gegeven materiaal.

De Franse regisseur Olivier Megaton verdiende zijn sporen in de industrie binnen het actiegenre: van de derde Transporter-film en Colombiana tot de Taken-sequels. De regisseur weet om te gaan met dunne genreplots om toch een enerverende actiefilm te creëren. Hier verspilt hij een degelijk uitgangspunt met een aantal boeiende actiereeksen, waarna de personages blijven doormodderen tegen de dystopische achtergrond.

Een vlakke, dystopische wereldopbouw, karikaturale personages en een overbewerkt script. The Last Days of American Crime ontbloot zich als een teleurstellende genrefilm.