The Invisible Thread: opzichtige tragikomedie

Een van de meest pijnlijke dingen in het leven is misschien wel erachter komen dat je ouders niet perfect zijn; dat ze ook maar mensen van vlees en bloed zijn. Tot die conclusie komt de 16-jarige Leone (Francesco Gheghi) wanneer blijkt dat zijn vaders Simone (Francesco Scianna) en Paolo (Filippo Timi) overwegen een eind te maken aan hun huwelijk. In het begin van de film wordt de echtverbintenis tussen de twee nog voorgespiegeld als een droom: het is namelijk nog niet zo lang geleden dat het in Italië verboden was voor twee mannen om voor de wet te trouwen.

En Leone is ook een unicum: hij is een van de eerste 'legitieme' kinderen met twee vaders. Zijn moeder is een Amerikaanse die met het krijgen van haar zoon de homobeweging ook een dienst bewees – maar Paolo en Simone weten niet wie de biologische vader van Leone is. The Invisible Thread is dan ook een film waarin de boodschap er van meet af aan dik op ligt: het maakt niet uit of het kind van je eigen vlees en bloed is, je zal er toch van houden, zoiets. Het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van een documentaire die Leone maakt over de LHBTI-beweging.

The Invisible Thread is in die zin een verhaal in een verhaal, over een jongen die een man wordt en dat laat zien als hij tegen het einde van de film een steile bergwand buiten een klimcentrum bedwingt. Dat is een cliché, bijna rechtstreeks uit een cursus scenarioschrijven. Zo van: het obstakel van een hoofdpersonage mag ook een letterlijk obstakel zijn. En natuurlijk wordt Leone ook verliefd – dat ligt in de lijn der verwachting – en ontdekt hij aan het einde wie zijn vader is. Maar wie tot die tijd wil wachten is een onvervalste durfal.