The Boys S02E01-05: wie beschermt ons tegen de superhelden?

Laten we er niet omheen draaien. Dat Karl Urban (Dredd, Star Trek, The Lord of the Rings) als eerste op de credits en pontificaal op de posters staat is allemaal mooi en aardig. Maar de grofgebekte Billy Butcher en zijn samengeraapte zooitje rebellen zijn niet de reden dat we kijken naar de tv-serie The Boys – gebaseerd op de gelijknamige graphic novel van Garth Ennis en Darick Robertson.

Dat zijn toch de echt de gemankeerde superhelden, ook wel ‘supes’ genoemd, die deze wereld bevolken. In het eerste seizoen bleek al dat superhelden niet al als superheld geboren zijn, maar door toediening van Compound V geworden zijn wat ze geworden zijn. Het brein achter dit alles is de Vought Corporatie, die ook nog eens de sponsor is van de zeven belangrijkste, of in ieder geval meest beroemde, superhelden: The Seven.

Het was een van de sterkste elementen van het eerste seizoen van The Boys: in feite zijn alle superhelden diep van binnen ook gewoon maar mensen met hun eigen gebreken en onzekerheden. Gekoppeld aan superkrachten zorgt dat voor uiterst ontvlambare situaties. Waarom zou je immers discussies netjes uitpraten zoals gewone volwassenen dat doen, als je deze ook met je superkrachten in jouw voordeel kunt beslechten?

Het schoolvoorbeeld daarvan is Homelander (Antony Starr, Banshee), de leider van The Seven. Voor de camera is hij heldhaftig en onbaatzuchtig, in het echt is hij een onvoorspelbare, ultragewelddadige psychopaat. Zelfs voor zijn collega’s is omgaan met hem als het spelen van een potje Russisch roulette. Alleen Madelyn Stillwell (Elisabeth Shue), de vicepresident van Vought, wist hoe ze met hem om moest gaan, tot hij haar ogen uit haar kop brandde omdat ze het bestaan van zijn zoon voor hem had verzwegen.

Toch is daarna voor Homelander niet alles alleen maar rozengeur en maneschijn. Zo ontvangen zowel zijn zoon als diens moeder, toevallig ook de dood gewaande echtgenote van Butcher, hem nu niet bepaald met open armen. Ook het hoofd van Vought, Stan (Giancarlo Esposito, Breaking Bad), en Stormfront (Aya Cash, You’re the Worst), het nieuwste lid van the Seven, zijn niet onder de indruk van zijn driftbuien en dreigementen. Cash is als Stormfront een zeer welkome aanvulling op the Seven. Iemand die lak heeft aan alles en iedereen, Pippi Langkous als grootste superheld ziet, en die je zeker niet in de weg wil lopen wanneer ze aan het werk is, ook als je geen superschurk bent.

Ook het tweede seizoen bevat wat betreft hypergeweld weer genoeg 'wat-de-fokmomenten'. Wilde je altijd al weten hoe het eruit ziet wanneer iemands gezicht van oor tot oor van zijn schedel wordt gescheurd? Zoek niet verder! Humor is er uiteraard ook, zoals in de scène voorafgaand aan bovenstaand moment, waarin een aantal leden van de Russische maffia uiterst serieus Hamilton en andere musicals bediscussieert (‘Weet je welke musical leuk is? Dear Evan Hansen!). En in het verhaallijntje van de in ongenade gevallen The Deep (Chase Crawford, Gossip Girl) die zich, a la Tom Cruise en Scientology, laat verleiden door de grote beloftes van de Church of the Collective. De scène waarin The Deep, een soort van Aquaman, tijdens een hallucinatie, samen met zijn kieuwen (met de stem van een bekende komiek die we hier niet mogen verklappen) ‘You are so beautiful’ zingt zal je niet snel vergeten.

Tegelijkertijd is The Boys ook opvallend actueel. Wanneer Homelanders populariteit een flinke duik maakt, spreekt een collega hem ‘bemoedigend’ toe: 'Je hebt geen vijftig miljoen mensen nodig die je aanbidden. Je hebt vijf miljoen mensen nodig die pisnijdig zijn. Ik heb geen fans, ik heb soldaten.’ Hmmm... aan welke Amerikaanse machthebber doet deze strategie ons denken…