The 100 S06E01: opnieuw een ontdekking van een onbekende planeet

‘Het is tijd om weg te rennen. Twee dagen lang is de hemel de hel. En vrienden zijn vijanden.’ Het is een onheilspellende voorspelling uit een kinderboek op een ogenschijnlijk serene plek.

In de seizoensopener is wederom sprake van een (lichte) reboot: een tijdsprong van 125 jaar en de introductie van een hele nieuwe wereld, met alle bijbehorende wonderen. De overlevenden vormen samen een disfunctioneel gezin. Dankzij (de inmiddels overleden) Monty hebben de inzittenden Planeet Alpha (wat feitelijk een maan is) gevonden. Het is een kans om opnieuw te beginnen, en de bekende missie te starten: een leefbaar stuk land koloniseren. Monty heeft de bemanning in een videoboodschap opgedragen om ‘het beter te doen’ met deze planeet.

Hoewel er een tijdsprong heeft plaatsgevonden, maakt het in feite niets uit, omdat de personages emotioneel gezien nog op hetzelfde punt zijn als toen ze de aarde verlieten. De onderlinge relaties zijn dus niet veranderd, en de spanning is nog voelbaar in de verschillende interacties.

Toch is het thema van tweede kansen iets wat doorsluimert in de aflevering. Murphy en Clarke maken grapjes over hoeveel tweede kansen ze krijgen – en terugkijkend op hun reis is dat zeker waar. Samen met Bellamy, Echo, Emori, Shaw en Miller maken ze deel uit van de verkenningsmissie op Planeet Alpha. Ondertussen was Raven achtergebleven op het schip, samen met Monty en Harpers zoon Jordan, Niylah, Octavia en Abby. Abby zet alles op alles om Kane nieuw leven in te blazen – met alle problemen van dien.

In de afgelopen vijf seizoenen heeft producent en schrijver Jason Rothenberg (Searchers) de kijker laten zien hoe de (originele, maar nu samengestelde) bemanning probeerde om samen te leven met verschillende groepen mensen, op verschillende plaatsen, met allemaal wisselende dreigende gevaren. In ieder seizoen worstelen de getraumatiseerde karakters met hun menselijkheid in nieuwe situaties. Keer op keer komt de vraag terug: wat zal je doen om te overleven?

Een gestolen schip, giftige lucht, oneindigheidsymbolen en angstaanjagende heiligdommen. De seizoensopener komt enigszins oneven over, gelet op de conflicten op het schip, en de ontwikkelingen op de nieuwe planeet. Hoewel vele verhaalpunten in de aflevering al eerder voorbijkwamen in de vorige seizoenen, is er toch een onmiskenbare spanning en opwinding over de nieuwe planeet, en de wonderlijke wereld waar de bemanning op stuit. Het script is dan het sterkst, omdat je mee kan genieten van de hoop op nieuwe mogelijkheden, en met name in de laatste vijftien minuten pakt dan de spanning weer op.

Hopelijk waakt Rothenberg ervoor dat de serie niet verstrikt raakt in zijn eigen creatieve valkuilen, en weet The 100 de consistentie – zowel in de verhaallijnen als in de karakterisering van de personages - te behouden.  The 100 blijft een enigszins melodramatisch, maar vermakelijk post-apocalyptisch drama.