The 100 S05E01: frisse energie en een nieuwe machtsdynamiek

The 100 bracht ons vier seizoenen lang een spannende saga over nucleaire oorlog, existentiële angst, en een permanente machtsstrijd tussen de clans van overlevenden op de verwoeste aarde. In de afgelopen seizoensfinale was er wederom een allesvernietigende ramp, waardoor het vijfde seizoen begint met een schone lei.

De kerngroep is versplinterd en de overlevenden bevinden zich op drie locaties: de dorre wereld, de ruimte en een ondergrondse bunker. De eerste 25 minuten van de aflevering richten zich volledig op Clarke. Een gewaagde keuze, maar gelukkig is het een gok die goed uitpakt. De focus op Clarke’s reis door de post-Praimfaya wereld laat haar persoonlijke strijd zien en het is tevens een afscheid van een wereld die na vier seizoenen erg vertrouwd was. De tijdsprong in Praimfaya reinigde niet alleen de aarde, maar zorgt voor een opfrissing van het verhaal zelf. Er zijn nu nieuwe locaties, nieuwe conflicten en een andere machtsdynamiek.

Clarke zwerft maandenlang alleen door een Mad Max-achtige hel. Er is nu geen water of Polis, maar zandvlakten en dode bomen. In deze nieuwe wereld lijkt ze geheel op zichzelf aangewezen. Haar verdriet is tastbaar wanneer ze met gebarsten huid en samengeklit haar uit wanhoop naar de hemel schreeuwt: “Ik ben alles kwijt. Ik verloor mijn vrienden, mijn vader, mijn moeder. Ik heb niets meer.” En op dat moment heeft ze gelijk. The 100 draait om overleven en na de vele perikelen is het duidelijk dat er niets is dat Clarke niet alleen aankan. Het maakt haar verlangen naar haar vrienden des te schrijnender.

Na Clarke’s verdriet en menselijke triomf is het een grote overgang wanneer je naar de ruimte wordt getransporteerd en ziet hoe de overlevenden de saaiheid van hun leven proberen te doorbreken en omgaan met hun falen om terug te keren naar de aarde. Daartegenover heerst er ondergronds in de bunker een totaal andere sfeer: twee mannen vechten tot de dood in een kooi, terwijl Octavia van bovenaf toe kijkt.

De tijdsprong en frisse start voor de getraumatiseerde karakters was broodnodig om een doorstart te maken en het verhaal naar een hoger plan te tillen. Toch blijft The 100 het sterkst in de kleine grimmige momenten, wanneer je de existentiële angst en wilskracht om te overleven ziet bij de personages.