Tall Girl: coming-of-age-drama raakt zijn doel niet

'We willen allemaal iets aan onszelf veranderen. Maar het ligt vaak buiten onze controle. We hebben alleen controle over hoe we ermee omgaan.' Dit is de waardevolle les die Jodi (Ava Michelle) leert in het coming-of-age-drama Tall Girl. Haar grootste worsteling in haar leven? Ze is zestien jaar en 1,85 meter - en een halve centimeter - lang.

Jodi heeft het dan ook niet makkelijk. Ze draagt herenschoenen in maat 46. Medeleerlingen noemen haar Amazone en Godzilla, maar zien niet het meisje achter de lengte. Ze is een ervaren pianiste, introvert, met een scherpe geest en een passie voor literatuur. Fareeda (Anjelika Washington) is haar ondersteunende beste vriendin en Jack Dunkleman (Griffin Gluck) is een jeugdvriend die nu al jaren verliefd op haar is. Haar vader Richie (Steve Zahn, Treme) wil haar zich ‘normaal’ laten voelen, en haar moeder Helaine (Angela Kinsey, The Office) is een modepop die zich meer richt op de oudere, perfecte zus en schoonheidskoningin Harper (Sabrina Carpenter). Te midden van haar hormonale problemen eist ook nog de Zweedse uitwisselingsstudent Stig (Luke Eisner) al haar aandacht op.

Onbeantwoorde liefdes, wankele sociale status en zin geven aan het leven. Binnen het genre zijn er verscheidene klassiekers die zich richten op de cruciale periode van de puberteit, alwaar de puberproblemen onder hormonale invloed vele malen worden uitvergroot. Juno, Easy A , Clueless en Mean Girls raakten hun doel, en zijn inmiddels tot klassieke status verheven. Tall Girl zal niet aan dit rijtje worden toegevoegd. Vanaf de eerste luttele seconden kan je de richting en de humor van de film al raden. Het is alsof het script door een algoritme is geschreven, waarbij de ingevoerde data alle clichés bevatten uit het coming-of-age -genre.

Het is niet anderhalf uur kommer en kwel. Ondanks de voorspelbare formule zijn er enkele momenten die voldoen. De interacties die Jodi heeft met haar vader en zus komen overtuigend over, maar daartegenover wordt het weer afgewisseld met flauwe momenten, zoals een romantische verwijzing naar de jaren-tachtig-film Ghost. De matige momenten overheersen, of het nu gaat om kleedkamergrappen over Jodi’s lengte, het Amerikaanse schoolfeest of ongemakkelijke, voorspelbare cafetariascènes.

Tall Girl probeert middelbare school problematiek te verheffen met kritisch commentaar, maar het script van nieuwkomer Sam Wolfson haalt zijn doel niet. De onderliggende boodschap in de film is gericht op zelfvertrouwen. Jodi probeert negentig minuten lang haar onzekerheden te overwinnen. Uiteindelijk komt ze tot de conclusie dat ze moet stoppen met zich zorgen maken over wat de buitenwereld denkt, en het heft in eigen handen dient te nemen wat betreft haar leven. De boodschap is solide, maar vrij uitgekauwd.

Tall Girl mist de emotionele impact die het magere plot zou kunnen verheffen naar een tijdloze klassieker over de meest hormonale periode in een mensenleven. Het is uiteindelijk een generieke coming-of-age-film.