Taal verbindt, maar niet in I Dream in Another Language

De linquïst Martin valt in zijn hightech outdoorkleding nogal uit de toon in het afgelegen jungledorp van het Mexicaanse Vera Cruz waar hij onderzoek komt doen naar het Zikril; een nagenoeg uitgestorven taal. Er zijn aanvankelijk drie, maar al heel snel nog maar twee bejaarde mensen die het nog beheersen. Alleen zijn deze mannen al vijftig jaar ernstig gebrouilleerd.

De een, Isaïro, is een wat zonderlinge, maar niet onredelijke man die niets anders dan Zikril spreekt; de ander is de wereldsere Evaristo die ook het Spaans machtig is. Hij is weduwnaar van de vrouw om wie de ruzie tussen hen, zo lijkt het in de flashbackscènes van een menage-a-trois in sephiakleuren, allemaal is begonnen. Al openbaart zich gaandeweg een heel andere geschiedenis, vol geheimen en onderdrukte verlangens, die Martin, met hulp van Evaristo’s dochter heel voorzichtig boven tafel krijgt.

Regisseur Ernesto Contreras die de film samen maakte met zijn broer Carlos, verantwoordelijk voor het scenario, wilde geen bestaande taal gebruiken voor zijn film. Het Zikril is geheel gecreëerd, compleet met eigen regels, grammatica en uitspraak. In interviews vertelt de regisseur gepassioneerd over bedreigde talen en vooral wat er verloren gaat als een taal verdwijnt, namelijk een andere manier om de wereld te zien.

I Dream in Another Language is een film die heel langzaam in je kruipt. Alsof je zelf die jongeman in outdoorkleding bent die opnieuw moet leren kijken. Het is een tactiele film met onverwacht erotische momenten, maar ook momenten waarin tussen Isaïro en Evaristo ongekende emoties oplaaien. Als de film iets laat zien, dan is dat wat je onderdrukt, vroeg of laat als een boemerang terugkomt.

Vanaf donderdag 17 januari in de bioscopen