S.W.A.T. S01E01: voorspelbare actie

Geoliede actiescènes, eendimensionale karakters, matige dialogen, en snel camerawerk. Al vanaf de eerste chaotische openingsscène weet je wat je kan verwachten van de dramatische politieserie S.W.A.T..

S.W.A.T. is een losse remake van de gelijknamige televisieserie uit 1975. Op papier heeft de serie alle elementen in zich voor onderhoudend beeldmateriaal. Shemar Moore (Criminal Minds) vertolkt de rol van de stoere ex-marinier Daniel ‘Hondo’ Harrelson die de taak toegewezen krijgt om een gespecialiseerde politie-eenheid te runnen, voeg daar nog een sterk ensemble aan toe, en gladde cinematografie. Waar het wringt? Het verhaal.

Teamleider Buck Spivey (Louis Ferreira) wordt geschorst nadat hij tijdens de klopjacht op de criminelen per ongeluk een burger aanziet voor een van de verdachten en hem neerschiet. Hondo wordt gepromoveerd boven zijn meer ervaren teamgenoot Deacon Kay (Jay Harrington). De promotie is een politieke manoeuvre omdat Honda net zoals het slachtoffer zwart is, en is opgegroeid in de straten van Los Angeles.

Met het talent achter de schermen, Aaron Rashaan Thomas (Numb3rs) en Shawn Ryan (The Shield), mag je meer verwachten dan dat er uiteindelijk wordt geleverd. Thomas en Ryan proberen een gelaagd verhaal te creëren door sociaal commentaar te verweven in de verhaallijnen, maar het is eerder een oppervlakkige weergave van hedendaagse Amerikaanse problematiek - zie de aandacht voor de politie-schietpartijen in Los Angeles, en de nadruk op de Black Lives Matter-beweging.

Hetgeen wat versterkt wordt door de ondermaatse dialogen. ‘Wat vertegenwoordig jij nu eigenlijk broer, zwart of blauw?’, vraagt een proteseerder aan een in zijn politie-uniform gehulde Hondo. ‘Je zal een keuze moeten maken.’

De makers gebruiken het schietincident uit de openingsscène voor een niet bepaald overtuigende weergave van interne machtspolitiek bij de politie, en daarnaast leunen ze sterk op de clichés van politieseries. Het resultaat is dat ze vernieuwing in het genre willen brengen, maar uiteindelijk terugvallen op (beproefde) formules. Het gebrek aan creativiteit in de opener, en de niet vervulde ambitie om meer te zijn dan een doorsnee politieserie, is teleurstellend.

Het evenwicht tussen de verscheidene thema’s wordt niet gehaald, waardoor de serie blijft hangen in matige plotlijnen, aangevuld met goed gechoreografeerde vuurgevechten. S.W.A.T. is uiteindelijk hersenloos vermaak, maar het had zoveel meer kunnen zijn.