Stranger Things S03E01-04: puberen in de zomer

Hoewel de zomer van 1985 in Hawkins, Indiana zwoel en aangenaam oogt, gebeuren er op de achtergrond allerlei snode zaken. Maar de eerste afleveringen van het derde seizoen van Stranger Things staan in het teken van adolescentie. Oftewel: Eleven (Millie Bobby Brown) en haar vriendenkring zijn aan het puberen. En Mike (Finn Wolfhard) en 'El' zijn een stelletje. Er wordt hier en daar dan ook flink gevoosd. Tegelijkertijd betekenen deze kalverliefdes dat de dynamiek binnen de vriendengroep, die eerst uitsluitend uit mannen bestond, voorgoed is veranderd. Verliefdheden luiden traditiegetrouw het begin van het einde in. Ineens zie je je vrienden nauwelijks meer.

De misère die op de loer ligt – iets met de Koude Oorlog, exploderende nucleaire ratten en een nieuw geopend winkelcentrum – zal echter de jongelingen, als is het maar voor even, weer verenigen. Onderwijl hebben de makers, de gebroeders Matt en Ross Duffer, een aantal verhaallijnen bedacht die zich eerst los van elkaar ontwikkelen.

Dustin (Gaten Matarazzo) voegt zich bij de als matrozen uitgedoste Steve (Joe Keery) en Robin (Maya Hawke, de dochter van Ethan Hawke en Uma Thurman is een nieuw gezicht) in een ijssalon waar ze spionageactiviteiten ontplooien; Joyce (Winona Ryder) is met Jim (David Harbour) een complot op het spoor; Lucas (Caleb McLaughlin), Will (Noah Schnapp) en Mike voelen de hete adem van een kwaadaardige entiteit.

Het is onwerkelijk hoe heerlijk het weer allemaal wegkijkt, deze ode aan de jaren tachtig. Het is een combinatie van de hits (van onder meer Madonna en Foreigner), de briljante casting, de fijne humor, de talloze filmreferenties (Gremlins, Karate Kid en noem maar op) en het zomerse thema.

De gebroeders Duffer zoeken ook aansluiting bij hedendaagse onderwerpen. Nancy (Natalia Dyer) en Jonathan (Charlie Heaton) werken bij de lokale krant waar de eerstgenoemde aspirant-journalist – maar nu nog secretaresse – niet serieus genomen wordt door haar mannelijke superieuren als ze belangrijk nieuws ontdekt. Deze feministische verhaallijn is een wonderlijke parabel met het Trumptijdperk en fake news: over de apathie die heerst bij sommige media.

Verwacht van Stranger Things echter geen politieke prietpraat. Het is vooral de liefde voor de popcultuur die in een moordend tempo prevaleert. De eerste vier zinderende uren van het derde seizoen zijn zo voorbij. Gelukkig kan je er vervolgens in je gedachten nog uren van nagenieten.