Sparking Joy S01E01: doodeenvoudige feelgoodtelevisie

Organisatieconsultant en spulletjesfluisteraar Marie Kondo is terug met een nieuwe reeks bij Netflix. Ze heeft besloten dat ze haar krachten ook buitenshuis in kan zetten, zodat haar volgelingen vreugde zullen vinden in alle facetten van het leven. Dingen die je vreugde geven zodra je ze aanraakt moet je immers nooit weggooien, maar koesteren. Dus komt ze terecht bij een sympathieke vader en zoon die ergens in de Verenigde Staten een stadstuin runnen waar ze allerlei biologische groenten en kruiden verbouwen. In al die jaren hebben de twee nooit tijd gevonden om hun werkplek eens goed te ordenen en dus komt Kondo’s advies goed van pas.

Het concept van Sparking Joy is in dat opzicht doodeenvoudig. In bloemrijke spreuken vat Kondo wat de mannen moeten doen om hun levens nog meer op te fleuren. De zaadjes die opgeslagen zijn in koelboxen mogen beter geordend, het afdakje aan de rand van de tuin is aan vervanging toe, en alle opslagdozen moeten doorgespit worden. Met catharsis tot gevolg wanneer de zoon bekent hoe schatplichtig hij is aan zijn vader en hoe fijn hij het eigenlijk met hem heeft. Oftewel, Kondo’s aanwezigheid maakt direct een hoop los – hoewel je daar wel in mee dient te gaan.

De Japanse kan ook pedant uit de hoek komen, zoals wanneer ze stipuleert dat als je spulletjes tijdens het herordenen niet goed afstoft, je dat in de nabije toekomst nog eens moet doen. Dit type advies – dat Kondo wel vaker bezigt – is van het kaliber gratuit en pedant. Net als dat ze op het lumineuze idee komt om alle spulletjes die niet direct verwant zijn aan andere spullen dan maar bij elkaar in een doos te flikkeren – en ze vervolgens doet of dit concept van de aloude rommellade prompt in haar gedachtegang is ontstaan. Maar wie deze onbevangen of pedante – het is maar hoe je het ziet – observaties van Kondo voor lief neemt zal vooral genieten van de feelgoodtelevisie die Sparking Joy is.