Sorjonen S03E01: heerlijk pretentieloos

De zware misdaad tiert nog welig in de Finse grensstad Lappeenrante, dus zijn de diensten van rechercheur Kari Sorjonen (Ville Virtanen) broodnodig. Ook nu zijn vrouw net een zware hersenoperatie achter de rug heeft – er is een kwaadaardige tumor verwijderd – schromen zijn collega’s niet om hun supercollega om een gunst te vragen. De inzet is de vondst van een lijk in een donkere kelder waar vrouwen enige tijd zijn vastgehouden. In de openingsscène heeft een slachtoffer daar seks met een gemaskerde man. Alvorens ze wordt vastgebonden aan een bed. Op de plaats delict weet Sorjonen natuurlijk metéén van de hoed en de rand.

Acteur Virtanen weet wel raad met gimmicks. Hij doet een koptelefoon op en blindeert zichzelf, om vervolgens op het bed te gaan liggen. Om te simuleren hoe het moet zijn geweest om geen kant op te kunnen in de bedompte ruimte. Na zo’n tafereel heeft hij prompt antwoorden op vrijwel alle vragen. Hij is aan het deduceren geweest in zijn hoofd en beschimpt zijn collega’s, wier hypotheses niet kloppen. Sorjonens onhebbelijkheden zijn ook in het derde seizoen opzichtig en bij vlagen onuitstaanbaar. Maar de paradox is dat Virtanen de serie ook draagt. En de duistere thriller is intussen een vaste kracht aan het Netflix-firmament.

Dat komt onder meer omdat het Finse drama heerlijk pretentieloos is. Het lijkt op Britse misdaadseries als The Missing , hoewel Sorjonen ook in het derde seizoen een stuk donkerder en grotesker is dan veel van zijn tegenhangers. De makers doen niet aan zelfcensuur, zoveel is duidelijk. Misschien wel geïnspireerd door de verhaalwerelden van David Fincher (Seven, Mindhunter ). Dat zal allicht een van de redenen zijn dat Sorjonen buiten de Finse landsgrenzen een zeker publiek trekt. Hoe dan ook staat buiten kijf dat de eigenzinnige detective nog niet toe is aan zijn pensioen: de plek waar hij naartoe is verhuisd vanwege de rust lijkt met de aflevering bloederiger te worden.