Snowfall S01E01-02: zonovergoten euforie en ellende

Franklin Saint (Damson Idris) etaleert zich in zijn buurt in South Central Los Angeles als een goeddoener. Als straatschoffies de uitbater van de lokale ijstruck bedonderen, dan is Saint – die zijn naam eer aandoet – er als de kippen bij om ze de mores van het leven op het rechte pad bij te brengen. Maar de 21-jarige hoofdpersoon uit Snowfall heeft ook iets te verbergen: hij dealt wiet voor zijn oom. Om bij te verdienen; omdat het ‘systeem een farce’ is. Drugs is voor hem de sleutel naar een leven dat wij, de kijker, misschien uitsluitend kennen uit de barokke videoclips van MTV.

Snowfall speelt zich af in Los Angeles in 1983, aan de vooravond van de crackepidemie. Tijdens een van zijn koeriersklusjes – ergens in de door puissant rijken bewoonde heuvels van L.A. – ontdekt Saint dat hij meer geld kan verdienen met de handel in het goedje, zeker als hij deze in grotere partijen opkoopt. Van een Israëlische maffioso koopt hij een kilo, met de belofte dat hij de volgende dag terugkomt met de opbrengst, en het geld om nóg een kilo te kopen. De Amerikaanse Droom lonkt voor Saint, hoe dieper hij zich begeeft in de krochten van de georganiseerde misdaad.

Snowfall is het laatste geesteskind van filmmaker John Singleton, die in 2019 onverwachts overleed. Hij brak in 1991 op 24-jarige leeftijd door met Boyz n the Hood en werd een chroniqueur van het leven van zwarte Amerikanen in de Verenigde Staten. Singleton wist zodoende wel raad met het onderwerp van Snowfall, hoewel de regisseurs van de eerste twee afleveringen – Adil El Arbi en Bilall Fallah (bekend van Bad Boys For Life, 2020, en nu bezig met de Netflix-serie Grond ) – met hun flitsende, dynamische stijl de clichés uit het scenario, die videoclips uit de hiphopscene de afgelopen 35 jaar al keer op keer voor het voetlicht hebben gebracht, niet weten te verbloemen.

Sommige banale scènes staan in dat opzicht vooral in het teken van figuranten die zwemmen in de zon, tijdens feestjes waar flink wordt gesnoven en gesekst. In slow-motion gefilmd, uiteraard. Maar tegelijkertijd past deze overdaad, dit hedonisme, uitstekend bij het thema, weten Singleton, El Arbi en Fallah maar al te goed. En deze zonovergoten, tijdelijke euforie maskeert de ellende die de komst van crack verderop in het verhaal met zich mee zal brengen. Daar wordt in de eerste twee afleveringen al naar gehint, met een keur aan intriganten, waaronder een Cubaan en een CIA’er.

Het is wat dat betreft des te opvallender dat Snowfall nog niet eerder te zien was in Nederland. Het vijfde seizoen van het drama, in de Verenigde Staten uitgezonden bij de kleine kabelzender FX, is intussen al aangekondigd.