Alles over series, tv en film. Vanaf de redactie van de VARAgids.
Smeris S04E01: de onweerstaanbaarheid van het grote gebaar
Smeris start de vierde reeks met een Se7en-achtig verhaal over zonde en boete. De politieserie is nergens subtiel, en juist daar schuilt de kracht.
Waar de vorige seizoenen Smeris nog enige samenhang hadden (Theo Kamp die al dan niet undercover was, of zogenaamd dood, die uitgesponnen verhaallijn met de vader van Kamp, de corruptie bij justitie – steeds een treetje hoger in de hiërarchie), start Smeris vooralsnog met een heel nieuw verhaal. De corruptiekaart leek ook wel een beetje uitgespeeld, veel hoger in het justitiële apparaat konden we niet gaan dan in seizoen 3 gebeurde. En die drugshandel in Tilburg, hoe reëel ook, konden we óók wel een seizoen missen.
En dus start seizoen 4 met een heel nieuw verhaal – een uitstekend moment om alsnog in te stappen. Een lijst met 1400 vermeende criminelen is uitgelekt, een geheimzinnig personage (dat alleen telefonisch communiceert, via een vervormde stem) kiest steeds één persoon van de lijst, het is aan Kamp (Jeroen van Koningsbrugge) en collega Willem Niessen (Dennis van de Ven) om deze man of vrouw via de officiële weg op te pakken. Als het politieduo daarin niet slaagt, zal het geheimzinnige figuur zelf korte metten met de vermeende crimineel op de lijst maken – en dat gaat allesbehalve zachtzinnig.
De uitwerking doet nogal denken aan de film Se7en uit 1995, compleet met de zonden en de manier waarop de slachtoffers tot hun einde komen (en daarna tentoongesteld worden aan de politie, die de slachtoffers vindt). Er is een ijdel slachtoffer (dat een groot schilderij van zichzelf in de kamer ophing), een hebberig slachtoffer (dat gevonden wordt met een enorme berg muntgeld in zijn mond).
De makers van Smeris zijn niet van de subtiliteit, en juist dat maakt de serie zo aanstekelijk. De bloedletters op de deur, de onaangepaste Kamp die inbreekt bij een verdachte (en collega Niessen die vervolgens in de tuin gebaart om als de wiedeweerga het huis te verlaten, wat denkt Kamp wel?!) – het is allemaal schaamteloos over de top. Dat ‘hou het klein’-dogma, nee, daar doen ze bij Smeris niet aan. Dat geldt ook voor de grappen (‘Woensdag gehacktdag’, als het corps wordt gehackt op woensdag!).
En zo zien we in een Nederlandse serie eens hoe onweerstaanbaar het grote gebaar is.
De uitwerking doet nogal denken aan de film Se7en uit 1995, compleet met de zonden en de manier waarop de slachtoffers tot hun einde komen (en daarna tentoongesteld worden aan de politie, die de slachtoffers vindt). Er is een ijdel slachtoffer (dat een groot schilderij van zichzelf in de kamer ophing), een hebberig slachtoffer (dat gevonden wordt met een enorme berg muntgeld in zijn mond).
De makers van Smeris zijn niet van de subtiliteit, en juist dat maakt de serie zo aanstekelijk. De bloedletters op de deur, de onaangepaste Kamp die inbreekt bij een verdachte (en collega Niessen die vervolgens in de tuin gebaart om als de wiedeweerga het huis te verlaten, wat denkt Kamp wel?!) – het is allemaal schaamteloos over de top. Dat ‘hou het klein’-dogma, nee, daar doen ze bij Smeris niet aan. Dat geldt ook voor de grappen (‘Woensdag gehacktdag’, als het corps wordt gehackt op woensdag!).
En zo zien we in een Nederlandse serie eens hoe onweerstaanbaar het grote gebaar is.
Praat mee
0/1500
Altijd op de hoogte blijven van het laatste nieuws?
Schrijf je in voor de nieuwsbrief van de Lagarde!