Skylines S01E01-02: gezapig Duits misdaaddrama

‘Oh, yeah. 1 meter 94, er wordt niet op me neergekeken. Zwart als een KitKat, maar niet te breken’, zo rapt Momo alias Tonik (Booz Jakob) op een beukende beat van zijn vriend Johannes ofwel Jinn (Edin Hassanovic). Het duo Tonic (Jinn en Tonik dus...) probeert tijdens een showcase in een ondergrondse club de aandacht te trekken van Semir (Sahin Eryilmaz), een topmanager van het populaire raplabel Skyline Records, maar het loopt anders dan gepland.

Jinn werkt overdag als receptionist in een louche hotel, maar in de avond ontpopt hij zich als een getalenteerde producer. Semir heeft na het optreden alleen interesse in het werk van Jinn. Bij het platenlabel Skyline Records rommelt het achter de schermen. De labelbaas Kadir, ofwel rapper Kalifa (Murathan Muslu), heeft zijn zaakjes inmiddels goed op orde, maar hier komt verandering in wanneer zijn broer Ardan (Erdal Yildiz) terugkeert uit de gevangenis. Ondertussen verschijnt politieagente Sara (Peri Baumeister) ten tonele met een diepgaand onderzoek naar de vastgoedsector, waarbij ze de informant Thorsten (Christopher Schärf) ontmoet. De vastgoedwereld is het gebied waar de vader, Raimund (Richy Müller), en zus, Lily (Anna Herrmann), van Jinn werken. Nu komt Sara in aanraking met de crimineel Dejan Pandev (Slavko Popadic). En wat zijn nu de banden met Skyline Records?

De metropool van Frankfurt dient als een verdienstelijke achtergrond van het verhaal. Het is een stad met een internationale uitstraling waar arm en rijk samenkomen. Het is niet verwonderlijk dat de makers een web weven van criminaliteit in de vastgoedwereld, maar waar ook de ondergrondse muziekwereld, drugs en de politie met elkaar verbonden zijn.

Na de eerste aflevering lijkt het – bij vlagen - alsof de serie afstevent op een onderhoudend, gelaagd verhaal. Maar dan doet de voorspelbaarheid van het script het moment weer teniet. Criminaliteit, loyaliteit en persoonlijk drama zijn de drijvende motor achter de meest generieke misdaaddrama’s. Skylines is in de kern een standaard rapverhaal, maar nu gecombineerd met elementen van een conservatieve Duitse thriller, en een ontiegelijk saai onderzoeksplot.

De ambities van scenaristen Maximilian Erlenwein en Soleen Yusuf zijn groter dan hun gecombineerd vermogen om een dergelijk verhaal tot leven te brengen. Het script zwenkt in de eerste afleveringen door een aantal kunstmatig geconstrueerde wendingen die het verhaal voortstuwen. De rode draad in de serie ligt in de achtergrondverhalen van de personages, maar toch raak je niet snel gehecht aan de perikelen van Jinn, Sara en Kalifa.

De gouden rand van Skylines? Het meest interessante element is dan toch de muziek. Maar zodra Jinn niet meer vibet in de geluidsdichte studio van Skyline Records, dan valt het ritme weg, en daarmee ook het verhaal.