Silk Road: onbedoeld satirisch en nietszeggend

Ross Ulbricht, de oprichter van de in 2013 ter ziele gegane online zwarte markt Silk Road, wordt in het gelijknamige drama neergezet als een idealistische libertair die misschien her en der een andere beslissing had moeten nemen. Niet per se een good guy, of een bad guy. Dat was ook de inzet van filmmaker Tiller Russell ( Night Stalker: The Hunt for a Serial Killer ), die kennelijk sympathie heeft voor de crimineel die intussen een levenslange celstraf uitzit. Dus passeren nietszeggende bespiegelingen van Ulbricht, gespeeld door acteur Nick Robinson (Love, Simon) de revue in de voice-over. Alsof we te maken hebben met een moderne filosoof.

De film, die draait om de opkomst en ondergang van Ulbricht, onthult evenwel nauwelijks zijn werkelijke beweegredenen. We zien vlaagjes machtswellust en megalomane trekjes, maar daar blijft het bij. Ondertussen verlegt de film voortdurend de focus naar rechercheur Rick Bowden (Jason Clarke in een norse rol), die Ulbricht op het spoor komt, maar eerst nog moet leren hoe internet werkt, alsof hij jaren onder een steen heeft gelegen. Dat levert hilarische scènes op (nee, cocaïne kan je niet op YouTube kopen, beste man), maar sorteert ook een cartoonesk neveneffect: alsof Silk Road satire is, en dat is het gewoonweg niet.

Russell heeft in die zin grote moeite om de moeilijke materie – een jongen die in de problemen komt doordat zijn levenswerk groter wordt dan hemzelf – naar een hoger en geloofwaardig niveau te tillen. Terwijl Clarke een soort neanderthaler speelt die zweert bij de oude politietrucjes die eigenlijk vallen in de categorie marteling en mishandeling – dat oogt trouwens ook nogal cliché. En dan rijst de vraag wat de film eigenlijk probeert te zeggen: decriminaliseren van drugs is een goed idee? Nee. Internet leidt tot uitwassen? Niet per se. Russell had misschien iets nauwgezetter naar The Social Network (2010) moeten kijken: een film met een techgoeroe – Mark Zuckerberg, de oprichter van Facebook – die wél werkt.