Room 104 S02: prima casting maskeert oneffenheden

Na het meeslepende eerste seizoen presenteren de broers Mark en Jay Duplass weer twaalf los van elkaar staande afleveringen die zich afspelen binnen de vier muren van een New Yorkse motelkamer. Die beperkte ruimte is opnieuw groot genoeg om uiteenlopende verhalen in te kunnen vertellen, waarin de acteurs kunnen schitteren. Want Room 104 is en blijft een genremix; met horror, drama en alles ertussenin. Zoals in de seizoensopener, getiteld ‘FOMO’, waarin een groep vrienden de dertigste verjaardag van Gracie (Charlyne Yi) viert. Alles is pais en vree, de champagne staat koud, en wiet is voorradig. Totdat Gracie’s onuitgenodigde zus Karen (Jennifer Lafleur) ten tonele verschijnt.

Karen verandert gaandeweg van een passief-agressieve, aanhankelijke blaag in een actief-agressieve kwelgeest. Zo’n transformatie is exemplarisch voor het schrijfwerk van Mark Duplass, die steevast begint met een normale situatie, die door iets banaals dreigt te escaleren. Een soort graduele overgang van gemak naar ongemak. In het door Liza Johnson geschreven en geregisseerde ‘Swipe Right’, wil een Russische technoloog (Michael Shannon) zijn internetdate (Judy Greer) imponeren door na een dinertje bij kaarslicht een rapnummer te zingen, waarop een fanfare-act de kamer binnenstormt. Het is een uiterst kolderiek tafereel in een aflevering die gaat over de distinctie tussen echt en nep (lees: fake news).

Filmmaker Josephine Decker speelt in de door haar geregisseerde aflevering ‘The Man and the Baby and the Man’ een vrouw met een kinderwens. Ze schreef het scenario samen met acteur en kunstenaar Onur Tukel, haar gefictionaliseerde partner in de motelkamer. Het echtpaar heeft het plan opgevat om in de motelkamer een kind te verwekken, maar twijfels over ouderschap gooien roet in het eten. Deckers bijdrage is een van de meest gewaagde uit de reeks: ze stelt zich kwetsbaar op door in veel shots naakt te ruziën met Tukel. Ook de gekozen vorm is interessant: de geliefden filmen elkaar, waardoor het geheel lijkt op een spontaan social media-filmpje.

In de aflevering ‘Shark’ portretteert Mark Duplass twee mannen, gespeeld door Oscarwinnaar Mahershala Ali en James Earl, die na een dag werken hun geld tellen, en prompt ruzie krijgen over een dollar. In elk Kammerspiel is er zodoende een inzet, soms hoog dan laag, die leidt tot frictie en soms tot een resolutie. Het is fijn om te zien wat de acteurs ermee doen, zo is er zelfs een serieuze, dramatische rol weggelegd voor Rainn Wilson (bekend van The Office ) in de aflevering ‘Mr. Mulvahill’. Het is begrijpelijk waarom ook de grote namen zich willen verbinden aan Room 104, dankzij de sobere setting stijgt het acteerwerk boven zichzelf uit.

De uitstekende casting maskeert de oneffenheden in sommige scenario’s. Duplass’ werk is hit-and-miss, en het werk van de gast-scenaristen is ook geenszins perfect. Het concept is hier echter tegen bestand: een motelkamer laat zich nu eenmaal graag lenen om korte verhalen van maximaal een half uur te vertellen.