Rick and Morty S06E01: misantropisch, cerebraal en vooral geniaal

Foto credits: Adult Swim / Warner Brothers

Het vijfde seizoen van Rick and Morty eindigde met de twee hoofdpersonages die waren gestrand in een eigenaardig universum. In het zesde seizoen zijn Rick (Justin Roiland) en Morty (ook gespeeld door Roiland) weer thuis nadat ze werden gered door Morty’s moeder Beth (Sarah Chalke). De rust lijkt wedergekeerd, hoewel dat zoals gewoonlijk maar van korte duur is. Showrunners Dan Harmon en Roiland laten de verhaallijnen graag imploderen met de introductie van meerdere dimensies, dubbelgangers en andere kekke – en tamelijk complexe – creaties. Dus breekt de pleuris weer uit als Rick de ‘portaalreizigers’ weer ‘reset’.

Wat dat precies behelst zal voor menig kijker onduidelijk zijn. Dat maakt ook niet uit: Rick and Morty grossiert in goede grappen. Zoals wanneer Rick tijdens het avonddiner een willekeurige tip geeft: als je dood wil, weet hij 'nog een goed Alligatorpark’. Ook geestig is wanneer Morty tijdens een reis naar een ander dystopisch universum ineens kennismaakt met zijn vader, die uitschreeuwt dat er in deze naargeestige verhaalwereld ‘geen dokters meer zijn’. Morty wordt in diezelfde scène achternagezeten door een slobberig monster dat even later ineens dood neervalt. Pa vilt hem en gooit hem op de geïmproviseerde barbecue, ‘voor de proteïnen’.

Ondertussen is Rick and Morty een gimmick geworden; een grote knipoog. Het droste-effect in optima forma. Want met oneindige universums en dimensies kan je oneindige verhaallijnen bedenken: de droom van elke scenarist. Harmon en Roiland etaleren die boodschap via hun schmierende personages in vrijwel elke aflevering. Ze lijken maar wat aan te kloten en ze komen ermee weg. Ómdat Rick and Morty met niets anders te vergelijken is. Het misantropische, cerebrale en hilarische televisie. One of a kind. Wie nu nog kijkt zal echt niet meer afhaken.