Rick and Morty S04E01-02: inventieve capriolen in het multiversum

Nihilistische humor, sci-fi, en een grote portie creativiteit. Het culturele fenomeen Rick and Morty keert na een pauze van twee jaar terug. De animatieserie is het geesteskind van makers Dan Harmon (Community) en Justin Roiland (Adventure Time), die de grenzen binnen de serie blijven oprekken.

Een crash, een schietpartij met kristalstropers, en de dood. De eerste aflevering van het vierde seizoen lijkt op het eerste gezicht weer een typisch Rick and Morty-avontuur. In de afgelopen seizoenen zag je de briljante wetenschapper Rick Sanchez (stem van Roiland), die zijn kleinzoon Morty Smith (eveneens Roiland) meesleurt op avonturen in parallelle dimensies.

In grote lijnen volgt de opener het plot van de film Edge of Tomorrow, terwijl Rick en Morty een doodskristal vinden waarmee ze een mogelijk einde van hun leven kunnen zien. De meeste grappen in het script zijn voor Rick – die blijft ontwaken in de kloonkelder van verschillende Ricks in alternatieve tijdlijnen die variëren van fascisten tot wespen en scampi’s. De aflevering zit tot de nok toe vol met metahumor en culturele referenties. De grootvader leert in ieder geval om geduldiger te zijn en meer verantwoordelijkheid te geven aan zijn kleinkind.

Regisseur Taika Waititi (Thor: Ragnarok) – eerder dit jaar speelde hij een droid in The Mandalorian – verschijnt ten tonele in de tweede aflevering als Glootie, Ricks vier-ogige stagiair met de prachtige tatoeage ‘Do Not Develop My App’ op zijn voorhoofd - en natuurlijk heeft de alien het alleen maar over het ontwikkelen van zijn app.

Morty's vader, Jerry (Chris Parnell), sluit een 50/50-deal om de dating-app te ontwikkelen, en verzint een ontiegelijk lelijke naam voor de app: LoveFinderzz. De app is gebouwd met een superieure kennis van intimiteit die de mensheid kan afleiden, terwijl Glootie’s bazen al het beschikbare water op aarde willen stelen.

Het is niet bepaald subtiel commentaar op de moderne maatschappij met de overmatige nadruk op het nastreven van romantische relaties. Harmon en Roiland weten perfect de menselijke behoefte aan een waardevolle verbinding weer te geven – en daarnaast ook de frustratie en desillusie met technologie - zonder dat het lijkt dat het onderhuidse commentaar het beoogde doel is van de sci-fi-humor in de animatie.

Het omdraaien van tv-clichés, morele lessen die wervelen in een kosmische blender, en het ondermijnen van de verwachtingen. Rick and Morty toont wederom briljante verhaallijnen, die grof en oneerbiedig zijn, maar o zo grappig.