Revenger: zinderende vechtkunst

Middenin de Indische Oceaan ligt een op het oog idyllisch eiland waarop de dodencel AP-101 is gebouwd. Criminelen uit 12 Aziatische landen wachten hier hun executie af. Op een dag vindt er een uitbraak plaats, waarop de bewaarders worden gedood. Gedetineerden verzamelen zich vervolgens in een aantal facties, die elkaar proberen te bestrijden. Tijdens een gevecht op het strand komen Mali (Yoon Jin-seo) en haar dochter Jin (Kim Na-yeon) in het gedrang, achternagezeten door een groep woeste gevangenen in blauwe overalls. Totdat ineens een Hannibal Lecter-achtig figuur uit de branding ten tonele verschijnt: voormalig Interpol-agent Yool (Bruce Khan) komt wraak nemen en redt de twee vrouwen.

Yools eigen vrouw en dochter – getoond in een sentimentele flashback met een bebloed knuffelkonijntje – werden door gangster Kun (Park Hee-soon) zonder genade vermoord. Nu heeft hij zich op het eiland laten plaatsen waar de moordenaar van zijn gezin bivakkeert en de scepter zwaait. In de bovengenoemde strandscène zitten zijn handen nog stevig vastgesnoerd in zijn pak, waardoor Yool alleen zijn benen kan gebruiken, in een sterk gechoreografeerde vechtpartij met een tiental onverlaten. Met deze kunstvertoning is meteen de toon gezet. Khan – die delen van het script schreef en in werkelijkheid een gerespecteerd vechter en stuntman is  – heeft weinig dialoog nodig, en dendert als een tornado over het eiland.

Revenger doet hierdoor al snel denken aan films als The Raid, The Hunger Games en Battle Royale. Hoewel die drie films ook nog een beklijvend achtergrondverhaal hebben, dat in deze Zuid-Koreaanse wraakfilm ontbreekt – en dan zijn er personages die nogal gekunsteld Engels spreken... Maar ondanks Kahns opzichtige spel van leentjebuur bij andere culttitels, zijn de vliegensvlugge en zinderende duellen tussen de wreker en de bad guys een verademing.