Ray Donovan S07E01: je kan een oude hond geen nieuwe trucjes leren

Foto credits: Jeff Neumann/Showtime

Dat Ray Donovan (Liev Schreiber), fixer extraordinaire, op en duur weer aan de Amerikaanse oostkust terecht zou komen, lag in de lijn der verwachting. De beste man is rouwdouwer in hart en nieren, niet geschikt voor de diplomatiek die Los Angeles soms van hem vereiste. In het vuige New York – dicht bij zijn geboortegronden in Boston – past het geweld dat hij gebruikt om mensen op de knieën te dwingen een stuk beter.

Tegelijk stond het vorige seizoen in het teken van zelfreflectie: Rays therapeut Arthur Amiot (Alan Alda speelt een zenmeester) vroeg zich af of hij zijn vader Mickey (Jon Voight speelt met verve een onuitstaanbare gangster) niet eens moest vergeven. En was het niet tijd om al de geïnternaliseerde woede bij het grofvuil te zetten?

Maar het is moeilijk om een oude hond nieuwe trucjes te leren, zo blijkt al in de intrigerende eerste aflevering van het zevende seizoen. Bij een repetitie van een dansvoorstelling - waar burgemeester Ed Feratti (Zach Grenier) bij aanwezig is - verschijnt naast de coulissen een ongewenste gast. Ray wordt gesommeerd de indringer uit het pand te verwijderen, en doet dat op de voor hem zo kenmerkende wijze: met geweld. Wanneer hij vervolgens terugloopt zien we twijfel op z’n gezicht. Ray keert zich om, richt zijn gezicht tot de man die hij net een klap heeft verkocht, en zegt: ‘Het spijt me.’ Ray had het ook anders, subtieler, kunnen oplossen.

Zoals wanneer de burgemeester een miljardair wil chanteren, en Ray met zijn handlanger Lena (Katherine Moennig) de compromitterende handelingen van de rijkaard vastlegt met een fototoestel. Hier komt geen enkele vuistslag aan te pas.

Een televisiejournalist van New York Magazine schreef vorig seizoen dat Ray Donovan vooral draait om de combinatie van familie en geweld. Die vormen een duaal geheel, en bijten elkaar regelmatig. Zoals wanneer Mickey ten tonele verschijnt. De patriarch die er nooit was voor z’n zonen – met naast Ray ook Terry (Eddie Marsan) en Bunchy (Dash Mihok) – weet ze evenwel keer op keer te manipuleren. Maar vorig seizoen kwam de hausse van Mickey dan toch eindelijk tot een einde. In het nieuwe seizoen zien we hoe hij naar een zwaarbeveiligde gevangenis wordt verplaatst. Maar er wordt ook alweer gezinspeeld op een eventuele uitbraak. (De aflevering eindigt met een zinderende parallelmontage – het handelsmerk van Ray Donovan - waarin hiernaar wordt verwezen.)

Terry dompelt zich nu zijn parkinson almaar heftiger wordt onder in de wereld van de kwakzalvers (die denken dat je met het gebruik van psychedelische drugs de ziekte kan herstellen). En Bunchy slijt zijn dagen als medewerker van een drogist.

De politie vindt onderwijl het afgehakte hoofd van een politieagent in een rivier. Waarmee het zorgvuldig verbloemde bloedbad van vorig seizoen – waar vrijwel alle personages bij betrokken waren – een spannend staartje krijgt. Hoewel ook in het zevende seizoen vooral buiten kijf staat dat Ray Donovan vooral blijft doen waar hij goed in is - en dat is precies hetgeen waarover hij voortdurend twijfelt. Zal hij ooit tot inkeer komen? Het lijkt er vooralsnog niet op. Want Schreiber, die met veel cachet gestalte geeft aan de hoofdpersoon, heeft er nog veel plezier in. De makers weten ook al te goed: we willen Ray zien vechten, en zijn cynische oneliners zien bezigen.

Ray Donovan zal nimmer een koorknaapje worden, en dat is maar goed ook.