Queen S01E01: geestig en ontroerend immigrantenverhaal

Het is uiterst begrijpelijk waarom kleermaker Silvestre (een mooie rol van de 76-jarige Andrzej Seweryn) ooit zijn Poolse mijndorpje verruilde voor Parijs. Hij had grootste plannen en wilde shinen. In de Franse hoofdstad is hij een veelgevraagde tailleur én een populaire drag queen. Maar als hij op een dag een brief krijgt uit zijn geboortestreek, dan overweegt hij daar zijn dochter op te zoeken, met wie hij járen geleden gebrouilleerd raakte. Eenmaal terug lijkt er echter niets te zijn veranderd. Silvestre schrikt niet op van homofobe graffiti en de Oostblokarchitectuur. Hoewel hij zich openlijk ergert aan het feit dat het met de wijnkennis van de Polen slecht gesteld is.

De makers van Queen creëren voortdurend geestige maar toch ook ontroerende en sterk aangezette tegenstellingen tussen de gesoigneerde hoofdpersoon en zijn omgeving. Zo mankeert er bij het hotel waarin Silvestre verblijft ’s ochtends aan het ontbijt iets aan zijn ei (‘is dit zachtgekookt?) en weten ze bij een drankhandel niet wat Cabernet betekent (‘bedoel je wijn?’). De uitbater van de drankhandel ziet Silvestre’s nagellak en merkt op: ‘Ach ja, mijn dochter mocht vanochtend ook op mij oefenen.’ Want in dit Poolse paradigma maken mannen zich niet mooier – je zal maar een homoseksueel zijn, zoals Silvestre.

Niettemin sijpelt gaandeweg de liefde van de kleermaker voor zijn geboorteland ook door. Hij woonde er een eeuwigheid, voordat hij naar Frankrijk verkaste. En zijn de inwoners echt zo conservatief? Misschien gaat Silvestre zich weer verwonderen over de plek die hij al die jaren verachtte. Dan zal hij wel water bij de wijn moeten doen.