PEN15 S02E01-02: opnieuw onderscheidend en hilarisch

Het vorige seizoen eindigde in een puberale apotheose: tieners Maya (Maya Erskine) en Anna (Anna Konkle) maakten kennis met scheren en ontdekten hun seksualiteit; twee dingen die zich uitstekend lenen voor de tenenkrommende slapstick en het hilarische absurdisme waar PEN15 intussen om bekendstaat. Want Erskine en Konkle zijn natuurlijk twee dertigers – omringd door tieners – die hun jeugd rond het jaar 2000 herleven. (Dat maakt dat de eigenzinnige sitcom voor ondergetekende – geboren in 1985 – zo tot de verbeelding spreekt.)

In het tweede seizoen bereiden de twee pubers zich voor op een zwemfeestje. Maya is door haar moeder ingesmeerd met een paar kilo ontharingscrème en doet voor de spiegel voor hoe ze haar crush Brandt (Jonah Beres) gaat inpalmen, terwijl Will Smiths Gettin’ Jiggy Wit It uit de luidsprekers schalt. Eenmaal aangekomen op het feestje complimenteert Maya Anna, die zich ook van ongewenst haar heeft ontdaan. 'Je ziet eruit als een haarloos model.' Anna spreekt even later haar ex Brendan (Brady Allen) aan, of ze even een volwassen gesprek kunnen voeren, 'over de olifanten in de kelder'.

Konkle brengt het heerlijk onnozel. En dat is het ook gewoon: een volwassen vrouw die een tiener speelt die een volwassen gesprek wil hebben met een tiener die een tiener speelt. Maar omdat Konkle en Erskine volwassenen zijn mogen zij er vrolijk op los schelden, terwijl de tieneracteurs het netjes binnen de perken moeten houden. Hoewel soms de rollen zijn omgekeerd: zoals wanneer Anna door de schoolgang loopt en een van de minderjarige klasgenoten haar stapel schoolboeken uit haar handen slaat. Dat ziet er natuurlijk ook geestig uit: de pestkop kan er maar nét bij.

In de tweede aflevering zien we hoe Maya op jacht gaat, naar Brandt. Ze wil zo graag zijn vriendinnetje worden. Het wordt gefilmd in een soort film noir-achtige stijl, met geheimzinnige voice-over. Totdat Maya in de gymzaal ziet dat Brandt gaat worstelen. Moet zij zich ook niet aanmelden? Want je moet als puber wat overhebben voor de ware liefde, zoveel is duidelijk. En als je je lijf daarvoor moet inzetten, soit. Hoewel dit uiteraard ook weer koddige beelden oplevert – want Maya en Anna hebben duidelijk geen idee wat worstelen behelst.

Het is overigens bijzonder hoe PEN15 ondanks de slapstick en het absurdisme nooit te flauw wordt, of te vulgair. Konkle en Erskine vinden telkens de juiste balans tussen humor en tienerdrama. Waardoor je kan concluderen dat er nog steeds niet iets op televisie is – of bij streamingdiensten – dat op PEN15 lijkt. En dat is een groot compliment voor het geesteskindje van Konkle en Erskine.