Outside the Wire: aantrekkelijke maar generieke actiefilm

Kunstmatige technologie zal de manier van oorlogsvoering voorgoed veranderen in de nabije toekomst. Althans, in de visie van de Zweedse regisseur Mikael Håfström, waar de strijd wordt gevoerd middels op afstand bestuurbare drones en reusachtige robotsoldaten ofwel Gumps.

In 2036 woedt er in Oost-Europa een burgeroorlog waarbij het Amerikaanse leger deels als vredeshandhaver opereert, terwijl het tegelijkertijd hun militaire macht handhaaft. In Nevada ontvangt luitenant en dronepiloot Harp (Damson Idris, Black Mirror ) een berisping na het negeren van een bevel in een crisissituatie waarbij twee jonge soldaten sterven. Hij wordt naar de dodelijke gemilitariseerde zone bij de grens van Oekraïne gestuurd om te werken voor Leo (Anthony Mackie, Altered Carbon ), een biotech-officier die die taak heeft om een aantal kernwapens te lokaliseren voordat Viktor ‘de schrik van de Balkan’ Koval (Pilou Asbaek), leider van de terroristische groepering Krasny, het netwerk van slapende kernwapens kan lanceren.

Van een onschendbare androïde in actiescénes, de angst voor een tweede Koude Oorlog en dialogen die beter tot recht komen in een videospel, tot lichte argumentatie over de alomtegenwoordige wereldwijde Amerikaanse militaire aanwezigheid. De film poogt om de actie te verpakken in een sociaal-politiek jasje, maar de uitwerking in het scenario van Rob Yescombe en Rowan Athale valt vlak.

Harp wordt naar een buitenpost gestuurd omdat hij de dood en verwoesting als gevolg van zijn dagelijkse beslissingen duizenden mijlen van het oorlogsgebied onder ogen moet zien, en al snel komt hij erachter dat theorie en praktijk ver uit elkaar liggen. Het is een solide uitgangspunt, maar het verhaal verzandt vrij snel in een mengelmoes waarbij bekende sciencefiction- en oorlogsfilms-clichés voorbijkomen in een poging om moderne oorlogsvoering te bekritiseren – wat teniet wordt gedaan omdat het moraal van de soldaten tijdens de (Amerikaanse) bezetting van buitenlandse naties tevens wordt onderstreept.

De angst dat A.I.-technologie de hegemonie in de geglobaliseerde wereld zal overnemen is een boeiend plotpunt, maar de onderliggende parallellen over de overeenkomsten tussen A.I. en de moderne mens - zie de scènes waarbij gesuggereerd wordt dat Harp killer is in zijn besluitvorming dan een robot - worden niet nader uitgewerkt.

Outside the Wire boort een aantal interessante thema’s aan gelinkt aan identiteit en technologie. Het schort uiteindelijk aan de uitwerking, waarbij de makers beide kanten van de medaille belichten – oorlog versus moraal – om uiteindelijk de weinig inspirerende boodschap te bieden dat mensen kunnen leren om het beter te doen. Zonde.