Night Sky S01E01-02: sfeervol en origineel

Irene (Sissy Spacek) en Franklin (J.K. Simmons) delen al decennialang een geheim: onder het schuurtje in hun achtertuin bevindt zich een esoterisch portaal naar een andere planeet. Ze zijn er al 856 keer geweest. Tijdens deze tripjes zitten ze gezamenlijk in een soort futuristische woonkamer en staren ze naar het sublieme uitzicht. Maar Franklin is er klaar mee: hij heeft het idee dat deze onconventionele manier van reizen slecht is voor zijn gezondheid. Dat zou kunnen kloppen: Irene viel enkele maanden eerder en is daar nog amper van hersteld. Terwijl haar dokter haar op het hart drukt dat ze allang weer had moeten kunnen lopen.

Franklin is intussen een soort mantelzorger die Irene – die door haar situatie veel in een rolstoel zit – heen en weer rijdt. Irene probeert hem ook zonder haar het huis uit te krijgen, maar Franklin oogt bij vlagen levensmoe. En ook Irene is klaar met ‘wachten’, zoals ze dat noemt. Ze hoopt tijdens hun reizen telkens op iets bijzonders; op een goddelijke interventie. Op een dag besluit ze definitief te verhuizen naar de planeet. Daar treft ze ineens een vreemde, gewonde man aan. Hoe komt hij daar? Scenarist Holden Miller – die met Night Sky zijn debuut maakt – presenteert een zeer enigmatisch verhaal.

In de tweede aflevering werpt Miller nog meer vragen op. Sterker nog: de plaats van handeling is dan even Argentinië. Zouden er meer mensen zijn met een geheime kelder onder hun schuur? Is het een complot? Miller grijpt de kijker bij zijn nieuwsgierige lurven. In een scifi-drama dat een uithangbord is voor de acteerkunsten van Spacek en Simmons. Fijn ook dat acteurs op leeftijd tegenwoordig gewoon de hoofdrollen kunnen vertolken in onvervalste genretelevisie. Het resultaat oogt – de eerste twee afleveringen zijn geregisseerd door Juan José Campanella, bekend van El secreto de sus ojos (2009) – bijzonder sfeervol en origineel.