Alles over series, tv en film. Vanaf de redactie van de VARAgids.

Mars S1E1: feit is fijner dan fictie

  •  
15-11-2016
  •  
leestijd 2 minuten
  •  
mars
Ron Howard vermengt in de serie Mars feitelijke beelden met fictie. Een beproefd concept, maar hier werkt het niet.
Ron Howard was al eens succesvol met ruimtevaart. In 1993 regisseerde hij Apollo 13 , de verfilming van het drama rond de gelijknamige NASA-missie. De film won twee Oscars en zorgde ervoor dat pech en ellende wereldwijd voortaan de uitspraak ‘Houston, we have a problem.’ zouden ontlokken. Nu produceert Howard samen met kompaan Brian Grazer ( A Beautiful Mind ) een zesdelige serie over een bemande missie naar de rode planeet, waarbij documentaire en fictie met elkaar verweven worden.
Het documentaire-deel is een mix van archiefmateriaal van voorgaande ruimtemissies en helden in de voorhoede van technologische ontwikkelingen. Er zijn veel pratende hoofden, zoals The Martian -auteur Andy Weir en Jim Lovell, de commandant van de Apollo 13, die in Howards film nog gespeeld werd door Tom Hanks. Veel tijd is er verder voor Elon Musk, het brein achter SpaceX. Zijn commerciële ruimtevaartbedrijf staat inmiddels zo synoniem voor kwaliteit en innovatie dat NASA regelmatig spullen bij ze bestelt.
De experts die zich bezighouden met de missie naar Mars leggen in korte interviews de problemen en uitdagingen rond de missie bloot. Zoals het feit dat Mars zo’n dunne dampkring heeft dat een aankomend ruimteschip veel te veel vaart heeft om een beetje normaal te kunnen landen. Vervolgens worden er fragmenten uit een gedramatiseerd toekomstscenario getoond waarin de potentiële problemen werkelijkheid worden. Daarin zien we hoe de zeskoppige bemanning van ruimteschip Daedalus in 2033 richting de planeet gaat om de eerste menselijke kolonie te stichten. Met stoere astronautennamen als Ben Sawyer en matig acteerwerk worstelen de acteurs zich in deze stukjes door alle clichés uit het genre. Zogenaamde interviews moeten de personages voorzien van achtergrond, maar wat vooral blijft hangen is quasi poëtische kitsch als: ‘We went into the darkness, so that you could find the light.’
Visueel is het fictieve deel degelijk, maar wel zo doorsnee dat het na de overweldigende Marslandschappen en special effects van Ridley Scotts The Martian weinig indruk kan maken. Veel boeiender en aangrijpender is het om de realiteit te zien van actuele mislukkingen in de aanloop naar de missie. Niets spannender dan een volledige controlekamer zien juichen en stilvallen bij een raket die na een goede lancering alsnog ontploft. Het zijn die momenten, afgewisseld met speeches van Kennedy en Obama waardoor het materiaal gaat leven. De scènes uit de mini-speelfilm zijn daarbij vooral hinderlijke onderbrekingen.
Mars S1, vanaf 13 november op National Geographic
Delen:

Praat mee

onze spelregels.

avatar
0/1500
Bedankt voor je reactie! De redactie controleert of je bericht voldoet aan de spelregels. Het kan even duren voordat het zichtbaar is.

Altijd op de hoogte blijven van het laatste nieuws?

Schrijf je in voor de nieuwsbrief van de Lagarde!