Love, Death + Robots S02: minder verhalen, maar niet minder prikkelend

De fenomenale anthologieserie Love, Death + Robots, gericht op volwassenen, is na twee jaar eindelijk terug met een nieuw seizoen. Het eerste seizoen kreeg een lading vol lof over de wonderschone animaties. De shorts waren als een liefdesbrief voor animatie. Maar de serie van Tim Miller (Deadpool) en David Fincher (Gone Girl, Fight Club) kreeg ook veel kritiek over hoe vrouwen in de verhalen werden gerepresenteerd.

In sciencefiction is de mannelijke blik vaak sterk aanwezig. Denk aan hoe futuristische robots vaak extreem sexy en vrouwelijk zijn met enorme borsten en smalle tailles. In het genre (en daarbuiten) worden vrouwen vaak blootgesteld aan geweld en objectificatie en dat was in het eerste seizoen van Love, Death + Robots helaas ook zo. Dit terwijl de anthologieserie juist door de korte animaties had kunnen losbreken van de seksistische en mannelijke blik in sciencefiction en andere genres. Misschien trad daarom regisseur Jennifer Yuh Nelson (Kung Fu Panda 2 en 3) aan boord voor het tweede seizoen, dat zich enigszins probeert los te wrikken van het geweld en de vrouwelijke naaktheid.

Jennifer Yuh Nelson maakte Pop Squad, waarin mensen eeuwig kunnen leven en het hebben van kinderen verboden is geworden. Alex Beaty (Deadpool, Kung Fu Panda 3) maakte Life Hutch, waarin Michael B. Jordan ( Without Remorse ) het opneemt tegen een robot op een verlaten planeet. Simon Teller maakte The Tall Grass, een meer horrorachtig verhaal over een man die het hoge gras ingelokt wordt door mysterieuze lichten. Het Franse collectief Meat Dept maakte Automated Customer Service, waarin senioren in een Florida-achtige setting met ogenschijnlijk behulpzame robots leven. Totdat ze in moordlustige wapens veranderen.

Elliot Dear maakte All Through the House, een verrassend kerstverhaal waarin kinderen face-to-face komen met een monsterachtig wezen dat beoordeelt of ze goede of slechte kinderen zijn geweest. Showrunner Tim Miller maakte het verhaal The Drowned Giant – gebaseerd op het korte verhaal van J.G. Ballard – waarin een reus aanspoelt op het strand van een vissersdorpje en een lokale wetenschapper vastlegt hoe de bewoners hierop reageren. Leon Berelle, Dominique Boidin, Remi Kozyra, Maxime Luere maakten Snow in the Desert, waarin een onsterfelijke man met zelfhelende krachten opgejaagd wordt op een verlaten planeet. En Robert Valley, die ook Zima Blue maakte voor het eerste volume, komt in het tweede deel met Ice, waarin er op een kolonieplaneet een kloof is ontstaan tussen mensen die ‘modded’ zijn en zij die dat niet zijn.

De shorts zijn visueel prikkelend en laten verschillende animatietechnieken zien. Zo is Ice een combinatie van 2D en CGI en heeft The Tall Grass een schilderachtige look. De verhalen prikkelen tot nadenken over (on)sterfelijkheid en menselijkheid en springen van grappig naar serieus, donker en grimmig.