Life After Life S01E01: magistrale boekverfilming

Foto credits: BBC

Ursula (later gespeeld door Thomasin McKenzie) wordt op 11 februari 1910 doodgeboren. Hoe had haar leven eruitgezien als ze niet was gestikt door de navelstreng om haar nek? Even later wordt Ursula opnieuw geboren, ditmaal overleeft ze het. Zo gaat het in Life After Life – een verfilming van het gelijknamige boek van Kate Atkinson uit 2013 – voortdurend. Ursula sterft en probeert in haar nieuwe leven, dat steevast in 1910 begint, uit te zoeken hoe ze haar naderende dood kan voorkomen. Zo is in de eerste aflevering te zien hoe ze uiteindelijk weet te voorkomen dat zij en andere gezinsleden overlijden aan de Spaanse griep, nadat ze in een vorig leven allemaal aan de ziekte stierven.

In de openingsscène wordt al gezinspeeld op dit verhaalconcept: ‘Wat als je terug zou kunnen gaan in je leven en alles over kon doen?’ Logischerwijs komt Ursula op een gegeven moment tot de conclusie dat ze haar gave voor grootsere zaken kan inzetten – wie het boek heeft gelezen weet dat het verhaal bijna implodeert.

De vier afleveringen van Life After Life zijn geregisseerd door John Crowley, bekend van Brooklyn (2015). De Ier visualiseert de unheimische, dromerige sfeer uit Atkinsons boek op magistrale wijze. Met soezerige slow-motion-beelden, treffende montages (als Ursula’s leven weer opnieuw begint), en interessante perspectieven. Gefilmd in een stijl die je gerust Malickiaans – naar filmmaker Terrence Malick, de man achter contemplatieve, bezwerende films als The Thin Red Line (1998) – mag noemen, met een mijmerende voice-over die de ontwikkelingen in beeld in de juiste context plaatst.

Op het eerste gezicht klinkt de verhaalconstructie van Life After Life gekunsteld, als een soort kostuumdramavariant op Back to the Future (1985). Maar wie verder leest en daarna kijkt, of andersom, ziet de eigenheid van het verhaal. Dat een belangrijke vraag lijkt te stellen: ook als je je leven over mag doen is dat niet per se zaligmakend. Maar die tweede (of derde, of vierde, in het geval van Ursula) kans moet je met twee handen aangrijpen.