Lethal Weapon S1E1: Ouderwets gewelddadige macho’s

 

In slechts vier minuten wordt in de openingsscène de premisse van deze nieuwe televisieserie geschetst: Texaan Martin Riggs (Clayne Crawford) raakt in een depressie, nadat zijn hoogzwangere vrouw omkomt bij een auto-ongeluk. De suïcidale rechercheur wordt vervolgens overgeplaatst naar Los Angeles waar hij de nieuwe partner wordt van Roger Murtaugh (Damon Wayans). Murtaugh ziet geen voordelen in de samenwerking met Riggs, die hij al snel typeert als ‘een jonge hond met posttraumatische stresstoornis’.

In deze pilotaflevering werken de twee detectives aan een moordzaak. Zo’n generieke druggerelateerde zaak waarvan aanvankelijk wordt gedacht dat het een zelfmoord betreft. Deze weinig verrassende vondst leidt tot achtervolgingsscènes, schietpartijen en chauvinistische oneliners. De opbloeiende vriendschap tussen de twee macho’s is daarnaast een uithangboord voor misogynie: Murtaugh’s hoogtepunt van de dag is een pijpbeurt van zijn vrouw. In dat opzicht past Lethal Weapon met al die bekrompenheid en gratuit geweld uitstekend bij de conservatieve televisiezender FOX.

Het is alweer bijna dertig jaar geleden dat Lethal Weapon (1987) verscheen. Het lijkt alsof de makers de mores uit die tijd weer even hebben geleend. In hun paradigma zijn vrouwen uitsluitend moeders en drugsdealers vooral Mexicaans. Shane Black – verantwoordelijk voor de scenario’s van de eerste film – heeft het schrijfwerk overgelaten aan de minder bekende (en succesvolle) Matthew Miller. Daar wringt de schoen: acteurs Wayans en Crawford kunnen van de bij vlagen stompzinnige dialoog maar weinig maken. Lethal Weapon is derhalve ouderwets onbeholpen, of zoals Danny Glover zou zeggen: ‘We worden te oud voor deze shit.’