Last Christmas: charmante kerstfilm met Emilia Clarke en Henry Golding

Last Christmas is een idee van Emma Thompson en haar man Greg Wise, en is geïnspireerd door het gelijknamige nummer van Wham!/George Michael. Het scenario werd geschreven door Paul Feig (Bridesmaids, Spy) en Thompson – die tevens de rol van Kate’s moeder vertolkt.

Kate (Emilia Clarke; Game of Thrones ) werkt in de kerstwinkel van Santa (Michelle Yeoh; Star Trek: Discovery ) die het hele jaar open is. Ze is enorm fan van George Michael en doet regelmatig zangaudities (ja, Emilia Clarke kan zingen!). Kate zegt zelf dat haar leven shit is: ze hopt van bank naar bank, heeft one-night-stands, gaat alleen naar pubs, en is nog steeds aan het werk bij de kerstwinkel waar ze ooit begon met een zaterdagbaantje. Daarbij komt dat haar familie onderlinge misverstanden heeft en ze erg ziek is geweest. Wat ze precies heeft doorgemaakt en hoe dat iets met haar kijk op het leven gedaan heeft, wordt halverwege de film duidelijk.

Wanneer ze in de winkel aan het schoonmaken is, ziet ze een aantrekkelijke man die naar de lucht aan het kijken is. Ze wordt nieuwsgierig en gaat naar buiten. De man blijkt Tom (Henry Golding; Crazy Rich Asians) te zijn. Ze komt hem later weer tegen en ze wandelen door het met kerstlichtjes versierde Londen, waar Tom haar allerlei ‘geheime’ routes en verborgen plekjes laat zien. De chemie tussen de twee is geloofwaardig nieuw en lief.

Hij probeert haar in te laten zien dat ze zelf weer haarzelf kan terugvinden, maar niet op een ‘ik ben een man dus ik ga je redden’-manier. Eigenlijk meer zoals in de woorden van George Michael in Heal the Pain : ‘Be good to yourself, 'cause nobody else has the power to make you happy’. De muziek van George Michael is de soundtrack, maar zijn songteksten lopen ook als een rode draad door het verhaal.

Vaak wanneer er in films meerdere Aziatische acteurs of personages zijn, zijn deze familie of kennissen van elkaar en wordt hun etnische achtergrond extra benadrukt. In Last Christmas wordt dit (gelukkig) niet gedaan. (Soms is dit wel goed voor het verhaal, zoals in Always Be My Maybe of The Farewell.) Tom en Santa zijn gewoon personages, onbepaald door hun etniciteit.

De film probeert op luchtige manier aandacht te vragen voor sociale kwesties die spelen door de Brexit en de vluchtelingencrisis - voornamelijk xenofobie, de angst van mensen om teruggestuurd te worden, en het niet kunnen werken in de beroepssector waar men in het thuisland voor heeft gestudeerd.

Kate en haar familie zijn gevlucht uit het voormalige Joegoslavië en vooral haar moeder Petra (Thompson) maakt zich zorgen om teruggestuurd te worden. (Leuk om te weten is dat Thompson in Years and Years juist een personage vertolkte dat rechtspopulistisch gedachtengoed aanmoedigde.)

Voor de oplettende kijker zijn er tal van cameo’s in de film. Zo zijn onder anderen Maxim Baldry (Years and Years), Sue Perkins (The Great British Bake Off), Ingrid Oliver ( Doctor Who ) en Laura Evelyn ( Black Mirror: Bandersnatch ) te zien. Ook is het eerder nog onbekende nummer van George Michael This is How (We Want You To Get High) tegelijkertijd met de film gereleased (te horen tijdens de aftiteling).

Last Christmas is een kerstfilm en heeft natuurlijk de nodige romkom-kerstsfeer-elementen - humor, een schaatsbaan, romantiek, veel (kitschy) kerstversieringen, familieruzies, aparte subplots - en vraagt een beetje fantasie van de kijker. Het heeft ook een plottwist en geen standaard einde, wat vernieuwend is in dit genre. Maar in essentie is de film een charmant en hartverwarmend verhaal over in jezelf geloven en je medemens helpen. ‘Elkaar helpen is wat ons gelukkig maakt.’