Klassiekers in komkommertijd: Mom

Foto credits: Warner Brothers Television

Toen ik in 2013 hoorde van de nieuwe sitcom Mom  (alle 8 seizoenen zijn te zien bij HBO Max) had ik zo mijn bedenkingen. Hoe haal je humor uit een situatie over een ex-verslaafde alleenstaande moeder (Anna Faris) en haar moeizame relatie met haar eigen (iets minder ex-)verslaafde alleenstaande moeder (Allison Janney)?

Toegegeven, medebedenker Chuck Lorre had ook al Dharma & Greg  en de megahit The Big Bang Theory op zijn naam staan ( The Kominsky Method  moest nog komen), maar zijn Two and a Half Man  vond ik één van de meest tenenkrommende komedieseries ooit. Nou ja, na 2 Broke Girls  dan.

Toch trok de serie me vanaf de allereerste aflevering over de streep. De grootste trekpleister zijn de twee hoofdrolspelers. Dat Allison Janney vanaf haar allereerste intrede de show steelt zal niemand verbazen. Ze deed hetzelfde als persvoorlichtster C.J. Cregg in The West Wing (ook te zien bij HBO Max), waar ze viermaal een Emmy Award voor won.

Hier gaat ze helemaal los als Bonnie, die als een onberekenbare wervelwind weer het leven van haar dochter Christy binnenstormt. Ook voor deze rol won Janney, geheel terecht, twee keer een Emmy. Maar Janney vindt een goede sparringpartner in Anna Faris (de Scary Movie -franchise, The House Bunny ). Hier combineert Faris haar fysieke komische talent met een flinke dot cynisme maar ook pathos, als de worstelende alleenstaande Christy, die zich - ondanks al haar goede voornemens - ook maar al te goed realiseert dat zij ook niet altijd het beste rolmodel is geweest voor haar twee kinderen.

Mom wordt verder aangevuld met leuke bijrollen, zoals de dames die Bonnie en Christy tijdens hun wekelijkse AA-bijeenkomsten leren kennen: kattenvrouwtje Marjorie (Mimi Kennedy, de moeder van Dharma in Dharma & Greg ), society girl Jill (Jaime Pressly, My Name is Earl ) en Tammy (Kristen Johnston, 3rd Rock from the Sun ), een oude vriendin van Bonnie. Ook French Stewart uit 3rd Rock from the Sun  maakt zijn opwachting, als de seksverslaafde chef-kok in het restaurant waar Christy werkt.

Maar de grootste verrassing is hoe de makers – Lorre, Gemma Baker en Eddie Gorodetsky – zowel met humor als oprechtheid ook de serieuze onderwerpen tackelen, zoals in de allereerste aflevering, waarin Christy’s dochter Violet (Sadie Calvano), in de voetsporen van haar moeder en grootmoeder lijkt te treden wanneer ook zij als tiener ongepland zwanger raakt. Of het moment in seizoen twee waarin Bonnie, na een rugblessure, toch weer terugvalt op pijnstillers. Die aflevering eindigt ook niet met een lachband, maar juist met een ongemakkelijke stilte.

Mom  is een fijne sitcom, maar neemt verslaving – en de repercussies - wel degelijk serieus.