Julie and the Phantoms S01E01-04: feelgood musicalserie

Het is 1995. Vier leden van de poppunkband Sunset Curve gaan los op het nummer ‘Now or Never’. Het had mogelijk hun doorbraak kunnen betekenen, ware het niet dat Luke (Charlie Gillespie), Reggie (Jeremy Shada) en Alex (Owen Patrick Joyner) plotseling overlijden na een onfortuinlijke samenloop van omstandigheden.

De muzikale serie Julie and the Phantoms is het geesteskind van Kenny Ortega, die eerder verantwoordelijk was voor High School Musical en de choreografie in jaren tachtig klassiekers zoals Pretty in Pink, Ferris Bueller’s Day Off, en Dirty Dancing. De Netflix-serie is gebaseerd op de gelijknamige Braziliaans serie Julie e os Fantasmas uit 2011.

Julie (nieuwkomer Madison Reyes) is een middelbare scholier die een speciaal muziekprogramma volgt voor bijzonder getalenteerde scholieren, maar sinds de dood van haar moeder maakt ze geen muziek meer. Plots verschijnen de geesten van de drie bandleden van Sunset Curve weer in hun oude studio – na blijkbaar 25 jaar in het hellevuur te hebben rondgelopen - wat tevens de oude studio is van Julie’s moeder. Na een onwennige kennismaking vormen Julie en de geesten al snel een nieuwe band: Julie and the Phantoms. Het biedt de groep de mogelijkheid om Julie’s talent te tonen in muzikale intermezzo’s, en de bandleden krijgen weer contact met de echte wereld.

De muzikale serie hanteert een standaard dramaformule voor jongvolwassenen, maar met veel popmuziek, en een vleugje magisch realisme. Ortega drukt zijn stempel op de serie en bij vlagen zie je de charme terug uit High School Musical. Dit zie je onder meer terug in de dialogen, de kleurrijke mode, de ontluikende romances, en een blonde schurk in de vorm van diva-rivaal Carrie (Savannah Lee May).

Julie and the Phantoms toont dat Ortega een goed gevoel heeft voor lichte, muzikale vertellingen voor een jong publiek. Het is geen bijzonder origineel materiaal, maar hoofdrolspeelster Reyes imponeert met haar zangkwaliteiten en aanwezigheid op het scherm, zonder dat het overslaat in ontiegelijk flauwe en mierzoete Amerikaanse entertainment.

De regels van het alomtegenwoordige hiernamaals zijn enigszins verwarrend. ‘Wat voor soort geesten zijn wij?!’, vraagt een van de bandleden zich af. Eerlijk gezegd maakt het helemaal niets uit. Julie and the Phantoms mist soms nuance, maar het is een lichte en leuke serie met opzwepende popmuziek - en dat is meer dan genoeg.