Jules unlimited: in gesprek met drie oudgedienden

Menno Bentveld
(presentator van 1996 tot 2005)
‘Het allerheftigst wat ik ooit heb gedaan, was afdalen met een skeleton op de bobsleebaan van Winterberg. Op je buik met je hoofd naar voren met een gangetje van 120 km per uur op 15 cm van het ijs vandaan. Als je echt goed bent kun je sturen, maar ik was al blij dat ik erop kon blijven liggen. Je hebt het gevoel dat je 500 km per uur gaat en je ziet alleen maar die baan op je af komen. Ik moest meerdere keren naar beneden want het moest vanuit verschillende standpunten gefilmd worden. Je kunt met je voeten enigszins sturen en een beetje te remmen. Nou, de punten waren van mij schoenen gesleten. Je probeert wel rustig te starten en een beetje af te remmen, maar na twee bochten ga je voluit en is er geen houden meer aan. Na twee draaidagen volop oefenen begon het te sneeuwen en konden we niet meer afdalen. Moest ik een paar weken later terug om nog wat shots te maken. Ongevaarlijk was het zeker niet, maar we werkten met de allerbesten in het vak en de veiligheid stond voorop.’
‘Een bijna spirituele ervaring beleefde ik in een hangmat aan een steile rotswand boven Chamonix in de Franse Alpen. Ik heb daar een hele nacht – van 20:00 uur tot het licht werd, rond een uur of 7:00 – in mijn eentje doorgebracht. Een geweldige belevenis. Ik was voortdurend bezig om mijn angst te verdrijven, want heel diep onder me zag ik de lichtjes van Chamonix. Maar ik voelde ook de adrenaline en euforie omdat je alleen bent met de sterren, de kou en de wind. En ik moest alles zelf filmen wat ook nog een hele klus was. Je bent gezekerd met een touw en ook de hangmat was echt goed bevestigd dus het gevaar was gering, maar de angst was er niet minder om. Je zoekt de grenzen op van wat je kunt, dat gaf me het gevoel dat ik leef. Een groots gevoel. Het gevoel om zoiets in je eentje te beleven, is geweldig. Dat desolate en onherbergzame en alles zelf moeten doen, dat ligt me enorm. En je komt op plekken waar anderen nooit komen.’

Jan Douwe Kroeske
(presentator van 1990 tot 1999)
‘Ik heb denk ik van allen die Jules Unlimited hebben gedaan de langste carrière: tien jaar. In die tien jaar heb ik zo’n 150 onderwerpen gemaakt op alle continenten, van Australië tot Alaska. Er zijn er een paar die fysiek heel veel pijn deden. In Boston is een putdeksel op mijn voet gevallen en daardoor is er in mijn rechtervoet een botje verschoven en bij temperatuurschommelingen heb ik daar tot op de dag van vandaag enorme last van. In de Gorges du Verdon heb ik een heel steile wand beklommen en op een gegeven moment deed heel mijn lichaam enorm zeer. En dat terwijl de cameraman comfortabel aan een touw hing om het allemaal te filmen.’
‘Maar de meest onbeschrijfelijke ervaring heeft met snelheid te maken. In de buurt van Tignes heb ik op een paar ski’s 178 km p/u gehaald met speed skiing. Op een olympisch parcours, in echt pak, op professionele ski’s. Onbeschrijfelijk omdat je op een volstrekt glad sneeuwdek glijdt waar olympiërs met 250 km per uur naar beneden gaan. Ik had een speciale, op maat gemaakte helm op om de juiste aerodynamica te hebben. Ik heb een aantal uren getraind voor deze afdaling en de belangrijkste les was: blijf in je houding want anders ga je onherroepelijk onderuit. Je moet vooral niet vallen want dan brand je pak in je huid, vertelde mijn trainer. Bij die risico’s stond ik destijds helemaal niet stil. De gehele crew stond mij langs de kant aan te moedigen en dat gaf me een positieve vibe om het te doen. Het geluid dat de helm door de snelheid produceerde, dat suizen, maakte het heel bijzonder. Al met al duurde de afdaling misschien 20 seconden maar met die snelheid is er geen ruimte voor twijfel. Als je gaat, moet je er ook echt voor gaan. Dat geldt ook voor parachutespringen en duiken, wat ik ook gedaan heb. Ik kan bijna alle momenten van Jules die te maken hadden met angst letterlijk reproduceren. Ik voelde me heel erg thuis in dat Jules-jasje.’

Ivette Forster
(presentator van 1994 tot 2001)
‘Jules was één giga-avontuur en ik kwam op plekken die de normale toerist niet ziet. Ik heb rendieren verplaatst, een ijshotel gemaakt, allemaal onvergetelijke avonturen.’
‘Het engste vond nota bene plaats in Nederland toen ik met een instructeur aan een hang glider onder een ballon op een hoogte van 2 kilometer werd losgekoppeld. Ik wist heel summier waar ik aan begon: dat de lucht heel ijl was en ik net geen zuurstofmasker nodig had. Maar tijdens de vrije val kwam ik erachter dat die instructeur het ook voor ’t eerst deed. Die man had het zelf ook nooit eerder gedaan!’
‘Op de hoogste achtbaan ter wereld in Blackpool zouden we onderhoud gaan plegen. We liepen op de steile constructie naar boven en zouden vervolgens al abseilend te werk gaan terwijl het enorm waaide. Toen ik boven op de rand stond, besloot ik het niet te doen. Veel kijkers is dat nog lang bijgebleven.’
‘Het meest imposante wat ik heb gedaan was rendieren verplaatsen in Finland, vlakbij de Noordpool. Die dieren moesten verplaatst worden vanwege voedselgebrek. Het was -50 en we waren gehuld in dierenvellen om ons warm te houden. Op sneeuwscooters dreven we de kudde de goede richting op. De combinatie van de schitterende natuur en de grote hoeveelheid dieren maakte een enorme indruk op me.’
‘Het allereerste item draaide ik in de Mojavewoestijn in de VS. Samen met de piloot die zelf een ministraaljager had gebouwd, ging ik de lucht in. Die man – hij deed ook stunts in de film Top Gun – maakte ook nog een paar enorme loopings. Doodeng. Niet lang daarna is hij met z’n toestel verongelukt. Daar denk ik nog weleens aan.’