In Love All Over Again S01E01-02: interessant portret van knipperlichtrelatie

Foto credits: Carla Oset / Netflix

Madrid, 2003. Irene (Georgina Amorós uit Elite ) is verhuisd naar de Spaanse hoofdstad, om daar een opleiding tot filmregisseur te volgen. Dat gaat niet zonder slag of stoot. Haar vriendje Fer (Albert Salazar) heeft liever dat ze bij hem blijft wonen, op het platteland van de Spaanse streek Castellón. Hij vreest dat Irene in Madrid zal verdwalen. En in de metropool zijn natuurlijk ook meer kapers op de kust. Dat is al direct te zien in de openingsaflevering, waarin Irene de knappe acteur Julio (Franco Masini) ontmoet. Hij zou de ideale hoofdrolspeler zijn in de korte film die Irene aan het schrijven is.

Maar dan slaat het noodlot toe. Terwijl Irene en Julio in de metro zitten wordt een bom opgeblazen. De twee belanden in het ziekenhuis en Irene vertrekt niet lang daarna weer naar Castellón, in de armen van Fer. Tóch zullen Julio en Irene weer bij elkaar komen; daar draait In Love All Over Again om: hoe sommige stellen elkaar aantrekken en afstoten. Een soort accordeonrelatie dus. En deze dramareeks, bedacht door Carlos Montero van Elite , bestrijkt ook nog eens twintig jaar. Zo kan je zien hoe een relatie zich gedurende twee decennia ontwikkelt. Wanneer de twee hoofdpersonen niet samen zijn toont Montero hoe ze zich los van elkaar ontwikkelen.

Het einde van In Love All Over Again laat zich, zoals Amorós in de voice-over aan het begin van de aflevering al suggereert, wel raden. Irene en Julio zijn voor elkaar gemaakt. De nadruk ligt in de serie dan ook meer op de groei van de personages. Op zich is dat een interessante insteek. Je gaat je gaandeweg steeds meer afvragen om welke reden de twee uiteindelijk al dan niet definitief bij elkaar zullen komen.