I May Destroy You S01E01: trauma en liefde

Foto credits: BBC/HBO

De jonge auteur Arabella (Michaela Coel is tevens co-regisseur en showrunner) bivakkeert bij een fuck buddy in Ostia, in de buurt van Rome. Ze zou in Italië gaan werken aan haar nieuwe boek, maar daar is niets van terechtgekomen. En de relatie die ze met haar sekspartner voor ogen heeft komt ook niet van de grond. Hoewel het, zoals ze bij terugkeer in haar woonplaats Londen aan vrienden meedeelt, wel verleidelijk is om hem te blijven bezoeken voor ‘nog een orgasme’. Onderwijl wordt ze gestalkt door de uitgever die op zeer korte termijn een eerste versie wil zien.

Dus moet Arabella in enkele uren een volledig boek eruit stampen, terwijl ze door haar vrienden overgehaald wordt om ook nog eens te gaan stappen – waardoor de aflevering lijkt op een soort koortsdroom. Drinken, hasj roken en coke snuiven hebben een niet al te positief effect op haar welzijn; en op haar werk. Ondertussen zien we hoe twee vrienden van haar proberen een open relatie te cultiveren, met de nodige horten en stoten. Want hoe doe je dat? En stel je je nieuwe liefde voor aan je oude vlam? En als je eenmaal een match hebt, verwijder je dan de dating-app? Of mag je in een open relatie met meerdere relaties tegelijk daten?

Zo probeert I May Destroy You – zoals de makers zelf ook benadrukken – de perceptie van intermenselijke relaties te verkennen. Hoewel de eerste aflevering eindigt met een traumatische ervaring. Arabella is waarschijnlijk – getuige de flarden die worden getoond – verkracht nadat iemand iets in haar drankje heeft gedaan. Haar onderbewustzijn probeert het haar te vertellen, maar ze kan het nog niet helemaal onder ogen komen terwijl ze de volgende ochtend na een heftige nacht bij haar uitgever probeert uit te leggen wat nu eigenlijk de intentie van haar boek is. Het is een beklemmende scène die – net als echt trauma – zich ineens aandient.

I May Destroy You valt enigszins in de categorie intieme hedendaagse drama’s, zoals High Maintenance of Insecure. Maar het heeft ook een zekere onbestemde eigenheid. Een authentiek taalgebruik en een bijzondere soundtrack vol zwarte popmuziek. Het drama sprankelt en is impactvol, mede dankzij Coel zelf; die een innemend en intrigerend personage neerzet. Het valt te benieuwen waar deze reis heengaat.