Hot Skull S01E01: brabbelen in Istanbul

Soms is het moeilijk om te bepalen of een televisiedrama serieus bedoeld is, of in de categorie satire behoort. Dat geld ook voor Hot Skull : een Turkse dystopische thriller die zich afspeelt in een toekomst waarin mensen een virus verspreiden door met elkaar te communiceren. Dus loopt iedereen in Istanbul rond met een koptelefoon. Want mensen die ineens beginnen te praten zijn verdacht, en wie eenmaal geïnfecteerd raakt zal prompt beginnen met brabbelen; nietszeggende woorden aan elkaar rijgen tot zinnen waarin elk verband ontbreekt. Het is vervolgens aan taalexpert Murat Siyavus (Osman Sonant) om te achterhalen hoe dit ‘semantische’ virus bestreden kan worden.

Niettemin levert deze premisse aanvankelijk hilarische scènes op. Zoals wanneer een vrouw – als Siyavus boodschappen doet – ineens begint te raaskallen in een gangpad en de hele winkel direct wordt gesloten. Want ja, dat is ook vervelend, als je in een winkel ineens door een vreemde wordt aangesproken. Zo’n passage lijkt dan ook uit het leven gegrepen. Maar is dat ook de intentie van showrunner Mert Bakyal? Om het genre te beschimpen? Daar lijkt het niet op, omdat Hot Skull in esthetisch en verhaaltechnisch opzicht vooral doet denken aan ‘serieuze’ films als A Quiet Place (2018) en Bird Box (2018).

Hot Skull is dan ook in zekere zin vergelijkbaar met als ze in The Walking Dead tussen de zombieslachtpartijen door telkens scheten lieten. Dan zou je de verhaallijn en de personages ook niet meer serieus nemen. Bovendien is de hilariteit na een paar geestigheden – zoals wanneer een vrouw haar man, die aan het virus lijdt, sommeert om te zwijgen, zodat de buren niet de politie inschakelen – ook wel voorbij. Dan wordt het virus een gimmick en valt er ook niets meer te lachen.