Hoe was Diego Simeone als voetballer?

 

Musampa: ‘Tijdens de wedstrijdbespreking werd ons door Louis van Gaal duidelijk gemaakt met wie we te maken zouden krijgen. Diego Simeone. Een bikkelaar, zo werd gezegd. We werden gewaarschuwd: we moesten ons niet uit de tent laten lokken, want hij zou gaan proberen om ons te provoceren. Ik stond niet direct tegenover Simeone, maar kwam hem wel een paar keer tegen. Nee, bang was ik niet. In die tijd kwam ik net bij het eerste elftal van Ajax. Ik was bijdehand, had het gevoel dat ik alles aankon. Toch kan ik me voorstellen dat sommige gasten geïntimideerd raakten door hem. Als hij je op je enkel kon pakken, pakte hij je.

‘Met alles wat in zijn buurt kwam kreeg hij ruzie. Je hoefde hem maar aan te kijken en het was: ‘Wat is er?’ of ‘Wat kijk je nou?’. Dan kreeg je meteen die criminele lookvan hem. Het was vooral praten, maar hij kende ook zijn vieze trucjes. Uit het niets op je voet stampen, bijvoorbeeld. En hij kneep vaak. Maar dan ook echt je vel omdraaien, hè, want dat lokte een reactie uit. En als die kwam, was hij de eerste die naar de grond ging. Alles om te winnen – daarin ging hij ver. En na de wedstrijd kon hij je een hand geven alsof er niks gebeurd was en je zijn beste vriend was.’

Musampa: ‘Ik heb veel geleerd van Simeone in de tijd dat ik met hem speelde, qua mentaliteit. Hij leerde me om met hart en ziel te spelen, met cojones, zoals hij het noemde. Met ballen. De manier waarop hij voetbal beleefde was voor mij een openbaring. Op trainingen moest je hem niet piepelen, want dan ging hij direct naar je enkels. ‘Stop daarmee’, zei hij dan. Als je doorging, gooide hij de schaar erin. Speelde je hem door de benen bij een rondo, dan moest je echt uitkijken.

‘Als persoon leerde ik hem kennen als een aardige, lieve jongen. In niets het vervelende mannetje van op het veld. In Madrid raakten we bevriend. Ik ben een groot fan van Maradona en was gecharmeerd van het feit dat hij met hem had gespeeld. Ik wilde alle verhalen horen. Bij een barbecue vertelde hij over hun gezamenlijke tijd bij Sevilla en liet hij me oude foto’s zien. Vond ik prachtig.

‘Op wedstrijddagen at hij altijd heel weinig, herinner ik me. Hij vond dat hij zo lichtvoetig mogelijk moest zijn. Voor de aftrap ging hij een aantal keer naar de wc om alles eruit te plassen. Zijn mentaliteit was instinctief, maar soms dacht ik weleens dat het geactiveerd werd als hij gras zag. Hij nam iedereen op sleeptouw. Wanneer de trainer had gesproken, was hij de eerste die het woord nam om de boel op te zwepen. Als coach doet hij nu hetzelfde.’