He's All That: oppervlakkig, futloos en lui

Zijn we nu echt niets opgeschoten sinds de romkoms van de jaren 80 en 90? Niet als we alleen afgaan op He’s All That. De romantische komedie is een ‘updated’ remake van de film She’s All That uit 1999, waarin populaire scholier Zack (Freddie Prinze Jr.) voor een weddenschap grijze muis Laney (Rachael Leigh Cook) – met tuinbroek, paardenstaart en bril – omtoverde tot galakoningin (zonder tuinbroek, paardenstaart en bril).

Voor He’s All That zijn de genderrollen omgedraaid. Ditmaal is het social media-koningin Padgett (beroemd TikTokker Addison Rae) die voor een weddenschap slonzige muurbloem Cameron (Tanner Buchanan, Cobra Kai ) omvormt tot It-boy. De weddenschap is niet de enige reden dat ze zich waagt aan dit Titanen-project: nadat ze live op social media tijdens een voorspelbaar vernederende break-up is gespot met snot in haar neus, heeft haar belangrijkste sponsor (gespeeld door Kourtney Kardashian) zich teruggetrokken. Een publieke make-over kan haar sponsor en al haar 887.132 volgers snotgate hopelijk snel doen vergeten.

Doet deze synopsis je romkom-hart niet sneller kloppen? Spoiler alert: het wordt helaas niet beter. Voor een film die zichzelf aanprijst als een geüpdatete versie van She’s All That zijn de meeste personages wel erg tenenkrommend eendimensionaal en oppervlakkig. Zo zit er nul nuance in Padgetts ex Jordan (Peyton Meyer) en in haar beste vriendin Alden (Madison Pettis), met wie Padgett de weddenschap heeft afgesloten. She’s All That was geen romantisch meesterwerk – en werd ook hilarisch gepersifleerd in Not Another Teen Movie met een piepjonge Chris Evans – maar die film had tenminste nog bijrollen voor Anna Paquin, Kieran Culkin, Kevin Pollak en Matthew Lillard (die in He’s All That de schooldirecteur speelt). Alleen Rachael Leigh Cook (inderdaad, de hoofdrolspeelster in She’s All That) laat ons als de alleenstaande moeder van Padgett geloven dat er meer schuilt achter haar personage dan alleen oppervlakte.

Wat de film mist aan verdieping proberen de schrijvers goed te maken met vreemde scènes, zoals die waarin Padgett en Cameron flirten met paardenpoep. De emotioneel bedoelde monoloog waarin Cameron vertelt waarom beide ouders buiten beeld zijn is tegelijkertijd zo gedetailleerd en gekunsteld dat ik in eerste instantie dacht dat hij het ter plekke uit zijn duim aan het zuigen was.

Toch had ik ze dit alles nog best willen vergeven als er ook maar een greintje chemie of sprankeling tussen de hoofdrolspelers was. Aan Rae is, naast het snotje, geen enkele andere onvolkomenheid te ontdekken. Buchanan zit op screensaver-stand te wachten tot iemand zijn beanie afrukt en zijn haren wast. En dus zat er voor mij niets anders op dan tijdens het kijken alvast een lijstje te maken van titels waar je wel terecht kan voor vriendschappen ( Sex Education ), rafelrandjes ( Never Have I Ever ), humor ( PEN15 ) en hart ( To All the Boys I’ve Loved Before ). Graag gedaan.