Hello, Me! S01E01-04: schreeuwerige slapstick met een hart van goud

Foto credit: KBS2

De toon van de Zuid-Koreaanse komedieserie Hello, Me! is, op z’n zachtst gezegd, even wennen. Dat is vanaf het begin wel duidelijk, wanneer de 37-jarige Ban Ha Ni (Kang-hee Choi) bewusteloos de Eerste Hulp wordt binnengebracht. De artsen doen er alles aan om het leven van Ha Ni te redden, dit tot ergernis van Ha Ni zelf, die de hele scène van voice-over-commentaar voorziet. Wakker worden en haar beroerde leventje weer moeten oppakken is het laatste dat ze wil. Reïncarnatie is de enige uitweg!

Die dag was dan ook een nieuw dieptepunt in haar troosteloze bestaan, en begon met een shift als oranje inktvis in een supermarkt. Binnen een paar uur raakt Ha Ni haar baan kwijt, belandt ze in de cel en wordt ze door haar blind date in een restaurant achtergelaten (hij maakt wel nog zijn deel van de kosten van het eten over). Tijdens die dag kruist ze meermaals de paden met verwende rijkeluisjongen Han Yu Hyeon (Kim Young-kwang), die net door zijn vader op straat is gezet.  

Maar dat is nog niet eens de crux van het verhaal: die aap komt pas helemaal aan het eind van het eerste uur uit de mouw, wanneer Ha Ni in het ziekenhuis opeens oog in oog komt te staan met ‘de meest onhebbelijke tiener ter wereld’: haar 17-jarige zelf (Re Lee).

De eerste aflevering bevat zoveel omwegen dat je je afvraagt waar het allemaal naartoe gaat. Zo wordt er uitgebreid uitgeweid over een ongelukkige samenloop van omstandigheden waardoor Ha Ni maanden eerder in aanraking kwam met de protserige acteur Anthony (Eum Moon Suk), die haar vervolgens aanklaagde wegens smaad.

Daar komen dan ook nog een flinke portie overacteren, een fikse scheut poephumor en heel veel geluidseffecten bij (zelfs een betekenisvolle oogopslag gaat gepaard met geluid). Vooral Re Lee speelt de rol van de verwende tienervariant van Ha Ni in het begin net ietsje te goed, zelfs al neemt ze het met haar karatekick-skills vaak op tegen pestkoppen op school.

Toch schuilt er achter de schreeuwerige slapstick-façade ook een zoet en hartverwarmend verhaal, met sterk acteerwerk van Kang-hee Choi en een doorwrocht plot waarin alle lijntjes – ja, zelfs die van Anthony – op verrassende wijze samenkomen.