Harlem S01E01: slappe kloon van Sex and the City

De camera volgt in Harlem vier vrouwen van rond de dertig in de New Yorkse wijk. De dramedyreeks doet van meet af aan denken aan Sex and the City , maar dan met vrouwen van kleur en in een wijk waar gentrificatie een nadrukkelijke rol speelt. ( Sex and the City gaf destijds - met vier witte vrouwen in de hoofdrol – een nogal vertekend beeld van The Big Apple.)

Het gaat Camille (Meagan Good) in haar carrière voor de wind. Ze geeft les aan de New Yorkse Columbia-universiteit en heeft zicht op een promotie tot hoogleraar. Haar liefdesleven krijgt echter een zware onvoldoende. Ze kan haar ex niet uit haar hoofd zetten en weet op de datingmarkt maar niet te scoren. Sowieso zijn goedopgeleide mannen met goede manieren schaars. Haar vriendinnen Angie (Shoniqua Shandai), Quinn (Grace Byers) en Tye (Jerrie Johnson) stuiten op dezelfde problemen. Tijdens praatsessies – in bioscopen en nachtclubs - vertellen ze elkaar openhartig over elkaars sekslevens en worden vleselijke, smakeloze onderwerpen niet vermeden.

Camille omschrijft haar vriendinnenkring als een stam. En net als in Sex and the City zijn de vriendinnen een bont gezelschap: Angie is losbandig, Quinn een tikkeltje benepen en Tye bij vlagen nors. De eerste aflevering wordt in navolging van Sex and the City ook afgesloten met Camille die aan het einde mijmert over de gebeurtenissen van de week. Het probleem van Harlem is echter dat de personages generiek ogen, inwisselbaar. Zo ontbreekt het bijvoorbeeld aan een type Samantha (Kim Cattrall). Het drama slaagt er in dat opzicht niet in om meer te worden dan een destillaat van Sex and the City.