Hard Cell S01E01-02: onuitstaanbare verkleedpartij

Bijna tien jaar nadat de laatste aflevering van (de Amerikaanse versie van) The Office te zien was op televisie probeert komiek en actrice Catherine Tate een nieuwe draai te geven aan het mockumentary-genre. In Hard Cell speelt ze – naast een keur aan gedetineerden en een gevangenisbewaarder – de directrice van een Britse gevangenis. Laura Willis (Tate) heeft het plan opgevat om met haar gevangenen de musical West Side Story op te voeren. Maar aangezien ze niet beschikt over natuurlijk overwicht en ook nog eens een stupide flapuit is, komt daar aanvankelijk maar weinig van.

In vrijwel elke scène waarin Willis te zien is, kan je concluderen dat Tate gretig leentjebuur speelt bij Ricky Gervais (David Brent) en Steve Carell (Michael Scott) uit respectievelijk de Britse en Amerikaanse The Office. Willis is zo’n personage dat statig verklaart dat er onder haar toezicht (‘under my watch’) geen rare dingen gebeuren, waarna ze op haar pols ziet dat haar horloge (‘watch’)  is gestolen door een gevangene. En als de oud-soapster die de musical gaat regisseren de gevangenis binnenwandelt, dan denkt Willis dat ze te maken heeft met een ‘nieuwe gedetineerde’, omdat ze ‘er zo bij zou passen’.

En wanneer je denkt dat Tate, die ook optreedt als showrunner, eindelijk de focus verlegt naar de gedetineerden, dan blijkt dat ze er zelf vier speelt, waaronder een getatoeëerde Schotse met rare ideeën over het leven, een manische vrouw die denkt dat ze goed is in het imiteren van beroemdheden, en een onschuldig ogend type dat ‘voor de eerste keer’ vastzit. Tate’s uitgangspunt is dan ook: schmieren totdat je erbij neervalt. Haar geschmier is echter simpelweg niet grappig in deze bijzonder mislukte kruising tussen die bekende kantoorserie en Orange Is the New Black.