Gooijer ziet: van de makers van Breaking Bad: Flesh and Bone

 

Vogel-necrofilie: beetje een gek beeld in de titelsequentie van een tv-serie over ballet, op het eerste gezicht. HBO werkt dit weekend alle acht afleveringen van Flesh and Bone af, een serie die werd gemaakt door Moira Walley-Beckett, gelauwerd schrijfster en producer van Breaking Bad. Het resultaat is een domper, maar wel een boeiende domper: vergeleken bij Flesh and Bone was Breaking Bad een frisse luchtige komedie.

We maken kennis met Claire, een meisje dat wegvlucht uit een armoedig incest-gezin in Pittsburgh en in New York heel snel furore maakt bij een professioneel balletgezelschap. Dat gezelschap wordt geleid door balletcliché nummer één: choreograaf Peter (Adam Galloway uit House of Cards) is een meedogenloze slavendrijver die de meisjes beschouwt als zijn eigendom en wordt geflankeerd door balletcliché nummer twee: een meedogenloze Russische tang met een sjaaltje en een duur wit merkhondje – een soort balletversie van de James Bond-schurk Blofeld. De meisjes van het balletgezelschap voldoen aan balletcliché drie, namelijk dat ze elkaar allemaal intens haten, zichzelf helemaal afbeulen (wie niet kan aanzien dat teennagels eraf vallen door die rotschoentjes, dient bij voorbaat af te haken), allemaal aan de pijnstillers zijn en ’s avonds bijverdienen als stripper in een glamoureuze maar doodenge nachtclub. Alle scènes baden in een flets mortuarium-blauw schijnsel dat alle hoop doet vervliegen. Maar de actrices die de ballerina’s spelen, zijn professionele dansers en dat is te zien: de dansscènes zien er prima uit. Er gaat ondanks de grimmige sfeer – ballet = oorlog, lijken de makers te willen zeggen – een hypnotiserende aantrekkingskracht uit van de serie; het is allemaal zo erg dat het wel weer iets heeft. Maar die dode verkrachte duif is van iedereen misschien nog wel het beste af, allemachtig. En dan te bedenken dat de meeste balletclichés in Flesh and Bone volgens ingewijden nog schijnen te kloppen ook.