Gooijer ziet: Passengers

 

We mogen ons gelukkig prijzen dat het echte leven weinig situaties kent waarin zelfmoord duidelijk de enige juiste morele keuze is. Chris Pratt komt helaas in zo'n situatie terecht als hij als enige te vroeg wakker wordt tijdens een ruimtereis die nog 90 jaar gaat duren en geen kans ziet om weer in slaap te vallen. Hij staat op het punt om de juiste keuze te maken, maar besluit dat het toch een beter idee is om Jennifer Lawrence ter dood te veroordelen. Er is al veel gezegd  over de dubieuze moraal van dit verhaal, dat zich laat samenvatten als ‘meisje vergeeft dodelijke stalker omdat hij, met een stalen deur als schild, het equivalent van een atoomexplosie trotseert’. Die vergiffenis van Lawrence is niet het enige onwaarschijnlijke aan de film, die een poging doet om wetenschappelijk verantwoord te zijn maar daar niet in slaagt. Hoezo stuur je het duurste object ooit door mensenhanden vervaardigd, het ruimteschip Avalon, op een 120 jaar durende reis met 5200 mensen aan boord terwijl letterlijk iedereen in hyperslaap verkeert? Waarom niet een kleine crew op rotatiebasis wakker maken om af en toe dingen te checken? Waarom zijn er 5200 apparaten aan boord om mensen in slaap te houden en te wekken, en nul apparaten om mensen in slaap te brengen? Waarom zitten er ramen in de kern van de fusiereactor? Ramen! Waarom zijn de wenkbrauwen van Chris Pratt niet eens verschroeid als hij een honderden meters lange straal reactorplasma van 100 miljoen graden Celsius in zijn gezicht krijgt? Waarom zijn er zoveel prachtige designer-jurken aan boord? Waarom wordt er maar twee keer de nadruk gelegd op de billen van Chris Pratt en verblijft de kijker zo ongeveer de gehele film tussen de borsten van Jennifer Lawrence? Het zijn geen vragen waarop Passengers een bevredigend antwoord geeft. Het antwoord op de vraag wat je moet doen als je zin hebt in een sci-fi romance bestaat uit twee delen: eerst naar Star Wars Rogue One gaan en meteen daarna naar L a La Land. Want de combinatie van beide genres werkt niet in Passengers , dat vooral dubieuze maar oogstrelende flauwekul te bieden heeft: