Gooijer ziet: de geboorte van de High Five

 

In de korte documentaire (10 minuten) The High Five is te zien dat hét symbool voor vrolijke en gedeelde triomf een totaal spontane ingeving was van de Major League Baseball-speler Glenn Burke, die na een verlossende home run zijn hand met gespreide vingers hief naar medespeler Dusty Baker die niet echt wist wat hij ermee aan moest, met dat gebaar. Een klap geven op Burke’s hand dan maar? Volgens Baker, geïnterviewd in de film, hield Burke zijn arm bovendien erg naar achter, wat de hand relatief onbereikbaar maakte. Volgens Baker speelde dat mee in de vraag wat hij er in hemelsnaam mee aanmoest. Een klap dus maar. Het bleek een besmettelijke klap want de High Five werd langzaam populair en de eerste geschreven tekst die over het verschijnsel is terug te vinden dateert al uit 1982. Het is alsof je het over prehistorische archeologie hebt, maar dan eerder. Net als met archeologie zijn er veel andere theorieën over de ontstaansgeschiedenis van deze handklap, maar die van Burke-Baker is de meest genoemde en semi-officiële. Het is ontroerend om te zien dat Baker in de docu de eer helemaal aan Burke geeft, die ook één van de eerste openlijke gay sporters was en dat met een transfer moest bekopen en in de jaren negentig stierf aan hiv. The High Five is een mooi kort portret van hem, van de fameuze handklap én van de jaren zeventig. Hij is hier te bekijken.