Alles over series, tv en film. Vanaf de redactie van de VARAgids.

Gooijer ziet: A hologram for the king

16-06-2016
  •  
leestijd 2 minuten
  •  
img_6209.jpg
Bij de nieuwe film van Tom Hanks rijst de vraag: hoeveel zichzelf herpakkende verdwaalde veertigers kunnen we aan in de bioscoop?
 
‘Wow, is dat Tom Hanks?!’, is een gedachte die je in de bioscoop zelden overvalt. In de zeer veelbelovende eerste tien seconden van A Hologram For The King val je even van je stoel. Niet omdat Hanks onherkenbaar is, juist niet, maar doordat hij onherkenbaar dóet: Hanks en de Talking Heads?! (excuus, maar meer zeggen dan dat zou een spoiler zijn). De scène doet terugverlangen naar films als Big , uit het begin van zijn carrière, toen hij nog heel raar deed en niet zo degelijk, betrouwbaar, geruststellend en een tikje saai was; het Hollywood-equivalent van een dure Duitse auto.
Regisseur Tom Tykwer (ook Duits en in 1998 internationaal doorgebroken met de geweldige film Lola rennt ) laat de verrassing van die eerste scènes volgen door een dik uur bewonderenswaardig sterke saaiheid. A Hologram For The King , naar de gelijknamige roman van Dave Eggers, is in essentie namelijk een film over wachten.
Hanks speelt een getergde Amerikaanse zakenman met een midlifecrisis die een salespitch ten beste moet geven in Saoedie-Arabië. Het is zijn ondankbare taak om de koning een duur holografisch software-systeem te verkopen om wereldwijd mee te kunnen teleconfereren. Maar de koning komt niet opdagen want de koning, zo wordt snel duidelijk, komt nooit opdagen. Hanks en zijn team wachten in de woestijn, geplaagd door monotonie en interculturele misvattingen; denk aan de film Lost In Translation, maar dan gesitueerd in een zandbak en je komt in de buurt.
Helaas hebben Hanks en zijn sidekick, de amusant recalcitrante chauffeur Yousef, niet genoeg in huis om dat eerste uur bewonderenswaardig sterke saaiheid niet te laten verzanden in werkelijke saaiheid; de film loopt dood in een plichtmatige romance van Hanks met een plaatselijke vrouw. Het is wel mooi zoet en goedbedoeld allemaal, maar hoeveel zichzelf herpakkende, verdwaalde veertigers kunnen we aan in de bioscoop?
Je loopt, juist door die verrassende eerste helft, toch een beetje teleurgesteld de zaal uit, maar de film blijft wel ‘hangen’ zoals dat heet dus Hanks en Tykwer doen wel iets goed.
Delen:

Praat mee

onze spelregels.

avatar
0/1500
Bedankt voor je reactie! De redactie controleert of je bericht voldoet aan de spelregels. Het kan even duren voordat het zichtbaar is.

Altijd op de hoogte blijven van het laatste nieuws?

Schrijf je in voor de nieuwsbrief van de Lagarde!