Game of Thrones S07E06 'Beyond the Wall': een game changer van jewelste

De zesde aflevering van seizoen 7 van Game of Thrones ('Beyond the Wall') vervult de rol die we normaal van de beruchte aflevering nummer negen gewend zijn. Volgende week is immers al de finale van dit ingekorte seizoen. En dus verwachten we dat er bij Jon Snows hachelijke missie voorbij de muur veel spektakel en minstens één schokkende gebeurtenis komt kijken.

Wordt die belofte ingelost? Jazeker! Maar met een kanttekening: Bij de vorige aflevering hoopten we dat de slordige, gehaaste manier waarop het plot werd afgewikkeld een noodzakelijk kwaad was om twee perfecte laatste afleveringen op te kunnen zetten. Die slordigheid laat zich echter ook in 'Beyond the Wall' weer zien, wat het spektakel en de spanning helaas ondermijnt.

Sowieso was het plan om een ijszombie te ontvoeren en naar King's Landing te brengen al tamelijk idioot. Allereerst zou Tyrion toch moeten weten dat het naïef is om te denken dat Cersei zo onder de indruk zal zijn van een wandelend lijk (ze heeft er zelf een als bodyguard!) dat ze haar eigen belang opzij zal zetten voor het grotere goed. Ten tweede is het niet eens zeker of ze een ijszombie überhaupt naar King's Landing kunnen krijgen. Is zo'n ding bestand tegen de hogere temperaturen? Houdt 'ie er misschien mee op zodra hij te ver van de Night King verwijderd is? Vragen die best te negeren zijn, ware het niet dat deze aflevering daar júist nieuwe informatie over geeft.

En vooral: Hoe ga je in hemelsnaam één ijszombie kidnappen, terwijl ze over het algemeen in een enorm leger rondlopen? Dat punt lijkt ook de serie te erkennen, want zodra Jon en z'n metgezellen er een te pakken hebben, belanden ze direct diep in de shit. Na omsingeld te zijn door de White Walkers en hun leger, redt alleen een handige kring van gebroken ijs hen tijdelijk van een wisse dood. (Waarom is dat ijs eigenlijk zo zwak, op een plek waar het altijd vriest?!)
Alleen Gendry weet te ontkomen en rent terug naar Eastwatch, om een raaf naar Daenerys te sturen. En hier wordt dat gesjoemel met tijdsverloop en afstanden (waar Game of Thrones zich de laatste tijd veelvuldig van bedient) nogal storend. Na Gendry's sneeuwmarathon vliegt er een raaf naar Dragonstone, helemaal aan de andere kant van Westeros, en vliegt Daenerys vervolgens die hele afstand weer terug om met haar draken Jon en de rest te redden. Allemaal prima, ware het niet dat dit allemaal binnen 24 uur lijkt te gebeuren. En dat zulke grote afstanden in zo'n absurd korte tijd worden afgelegd maakt nogal uit wanneer de spanning van een situatie juist zit in de vraag of de redding op tijd komt.
Het frusterende is dat het makkelijk beter had gekund, door een langer tijdsverloop op het eiland te suggeren en de ingesloten mannen zich af te laten vragen of Daenerys op tijd zou komen. En of ze überhaupt zou komen. Zonder de scène waarin we haar van Dragonstone zien vertrekken ertussen, is de spanningsopbouw veel beter en urgenter. En dan is haar verschijning in the nick of time écht een triomfantelijke verrassing.

Maar vooruit, genoeg gezeurd. Want ondanks deze en wat andere kleine ergernissen valt er genoeg te genieten. Van de fijne dialogen in de aanloop naar de actie, tot de ijszombiebeer, de spectaculaire aanval van Deanerys en de drie draken op het leger van de White Walkers en het enorme "oh fuuuuuck!"-moment van de Night King die met een ijsspeer in één worp Viserion om zeep helpt. Gevolgd door het nog grotere "oh fuuuuuck!!!!!"-moment wanneer hij later de vers gesneuvelde draak doet herrijzen als EEN IJSZOMBIEDRAAK. Een game changer van jewelste.

Ook ná de actie gebeurt er het nodige. Nu ze eindelijk zelf de omvang van het dreigende gevaar heeft gezien, besluit Daenerys samen met Jon de strijd met de White Walkers aan te gaan. Jon op zijn beurt besluit Daenerys als zijn koningin te accepteren. Daarbij valt nu niet meer te ontkennen dat de serie keihard voor een romance gaat, die goed genoeg werkt om bijna (bíjna...) een oogje toe te knijpen voor het feit dat ze tante en neef zijn.
Het tweede plot van de aflevering – de spanningen tussen Sansa en Arya, aangewakkerd door Littlefinger – werkt helaas wat minder. Sansa's motivaties zijn nog énigszins te volgen, maar is het de bedoeling dat we concluderen dat Arya toch echt een moordlustige psychopaat is geworden die bereid is om Sansa om te leggen en haar gezicht te stelen? Of is dit een heel erg uitgebreide list om Littlefinger uit de tent te lokken?
Wellicht houden de makers de situatie op Winterfell opzettelijk ondoorzichtig, zodat ze volgende week met een verrassende wending kunnen komen. Wat dat betreft is het ook hoog tijd dat we wat meer inzicht krijgen in wat er in Bran omgaat en waar hij mee bezig is. (Een onthulling dat hij oom Benjen naar Jon heeft gestuurd zou die onnodige deus ex machina wat minder mal maken.)
En zo liggen er meer plotlijnen open waar we ontwikkelingen in verwachten: Waar zijn Euron en Yara, en zit Theon nu al twee afleveringen met zijn duimen te draaien op Dragonstone? Zitten de Unsullied nog steeds op Casterly Rock of zijn ze al drie afleveringen lang dwars door Westeros aan het marcheren? Met het tempo waarin iedereen dit seizoen rondreist hadden ze dan allang bij Dragonstone moeten zijn. En waar is Sam inmiddels?

Maar het meest interessant is natuurlijk het aanstaande overleg over een wapenstilstand in King's Landing, die een hele stapel ontmoetingen belooft. Zowel eerste ontmoetingen – Daenerys en Cersei! – als herenigingen: Jaime en Brienne, Tyrion en Cersei, The Hound (die lijkt mee te gaan) en The Mountain (Cleganebowl!). En is Cersei een plan aan het beramen om van de gelegenheid gebruik te maken om in één klap al haar vijanden van het bord te vegen? ‘Of course she is.’