From Scratch S01E01: flets en onuitstaanbaar

Foto credits: Stefano Montes / Netflix

Een flets, eendimensionaal sprookje. Zo oogt de verfilming van de memoires van actrice en scenarist Tembi Locke. Met haar zus Attica bewerkte ze haar levensverhaal – dat zich toespitst op hoe ze als student in Italië een relatie krijgt met een Siciliaanse kok – tot een onuitstaanbaar melodrama. Zoe Saldaña speelt Amy (een gefictionaliseerde versie van Locke) – een student uit Texas die zes weken in Florence mag verblijven om de kunst aldaar te bestuderen. Op een dag ontmoet ze chef-kok Lino (Eugenio Mastrandrea), een charmante verschijning die Amy voor zich weet te winnen met zijn gedistingeerde, typisch Italiaanse gerechten.

Wat volgt is een keur aan clichés, over Italië en over de liefde. Denk aan de Fiat 500, de David van Michelangelo, de wijze waarop Amy ‘haar eigen renaissance wil vinden’, het stereotype dat Italiaans eten beter is dan de Franse keuken omdat de Fransen alles larderen met ‘boter en aardappelen’, de plek waarop Dante Alighieri zijn grote liefde ontmoette, het feit dat Amy eerst nog een gladjakker versiert, de opmerking dat Lino ‘naar knoflook stinkt’, Lino die vertelt dat Ladri di biciclette (1948) zijn favoriete film is, en ga zo maar door.

Het Italië uit From Scratch is zoals Amerikanen het land (graag) zien. Pittoresk, idyllisch. Vol mensen met goede smaak. Op zich is dat niet per se fout, maar het is vooral oppervlakkig. En waarom moet Volare worden gezongen tijdens een etentje? En waarom vliegen Amy en Lino elkaar in de armen in de stromende regen? Voor originele ideeën moet je niet bij From Scratch zijn, zoveel is duidelijk.