Fractured: effectieve ziekenhuishorror

Het scenario van Fractured is geschreven door horrorconnaisseur Alan B. McElroy, en dat is niet geheel onbelangrijk: de beste man is namelijk verantwoordelijk voor de Wrong Turn-franchise. Die reeks films waarin jongeren, doordat ze in de middle of nowhere de verkeerde afslag nemen, hun doodvonnis tekenen. Fractured kent een soortgelijk begin: vader Ray (Sam Worthington), moeder Joanne (Lily Rabe) en dochter Peri (Lucy Capri) zijn op een roadtrip. Tijdens een plaspauze schrikt dochterlief van een hond en valt door een ongelukkige samenkomst van omstandigheden – mede dankzij ingrijpen van Ray – enkele meters naar beneden.

Gelukkig heeft Ray onderweg een ziekenhuis gezien, en racet hij zich een ongeluk naar de eerste hulp. Eenmaal aangekomen blijkt de werkwijze aldaar bijzonder rigide: Ray en Joanne komen met hun dochter terecht in een bureaucratie van epische proporties (zo van: eerst wil ik ál uw gegevens, voordat we aan de behandeling van uw zwaargewonde kind zullen beginnen). Later vergezelt Joanne haar dochter naar de CAT-scan. Wanneer Ray, na enige wachttijd, informeert naar zijn gezin, blijken ze volgens de gegevens van de ziekenboeg niet te bestaan. Oftewel: alle ellende heeft in de ogen van de artsen en verpleegkundigen die hij spreekt nooit plaatsgehad.

Ray wordt ziedend, en de bewaking sluit hem op in een afgesloten ruimte, waar hij uit weet te breken. Buiten stuit hij op twee politieagenten die hem vervolgens helpen met een zoektocht door het ziekenhuis. Met als eindstation een psychiater (want misschien mankeert er wel iets aan Rays brein?).

Zo hinkt Fractured doelbewust op twee gedachten: heeft Ray een sterke verbeeldingskracht? Of worden er in het ziekenhuis organen verhandeld op de unheimische kelderafdeling waar moeder en dochter ook zouden liggen? De makers – onder wie regisseur Brad Anderson, bekend van horrorklassiekers als Session 9 – houden het tot op het eind spannend en knipogen met zichtbaar plezier naar andere medische thrillers als Coma (1978).

De grauwe verhaalwereld draagt ook bij aan een algehele misantropische sfeer waarin mensenlevens geen cent waard lijken, bezien vanuit het perspectief van Ray dan, dat bij vlagen nogal troebel is.

Fractured is allesbehalve verheffend, maar pretendeert dit ook niet te zijn. Het is vakkundig gemaakte psychologische horror en ere wie ere toekomt: een Netflix Original met Sam Worthington die wél de moeite waard is.