For Life S01E01-02: aangenaam verrassend misdaaddrama

Soms weet een serie aangenaam te verrassen. De basisgedachte achter For Life – nu te zien bij Videoland – is namelijk niet heel vernieuwend: een man, Aaron Wallace (Nicholas Pinnock, Fortitude, Marcella), kreeg ooit levenslang voor iets dat hij niet gedaan heeft. In de gevangenis leidde Wallace zichzelf op tot advocaat en nu strijdt hij, vanachter de tralies, tegen onrecht, één zaak per keer.

Bedenker Hank Steinberg (Without a Trace) liet zich losjes inspireren door het waargebeurde verhaal van Isaac Wright Jr., maar, zoals het einde van elke aflevering keer op keer benadrukt, alle feiten en personages zijn fictief.

For Life bevat elementen van een 'procedural', waarbij Wallace iedere week de zaak van een andere medegevangene bepleit. Maar de kern van het verhaal, de queeste van Wallace om zijn onschuld te bewijzen, wordt daarbij nooit vergeten. De weg daarnaartoe blijkt een waar mijnenveld, zowel binnen als buiten de gevangenis.

Zo wordt iedere stap die Wallace zet met argusogen bekeken door officier van justitie Glen Maskins (Boris McGiver, House of Cards), de man die Wallace negen jaar geleden achter de tralies zette. En zelfs al juicht de progressieve gevangenisdirectrice Safiya Masry (Indira Varma, Game of Thrones) Wallace' nieuwe carrière toe, moet dit ook weer niet ten koste gaan van de ambities van haar echtgenote Anya (Mary Stuart Masterson, Bennie & Joon, Fried Green Tomatoes) die aast op dezelfde belangrijke positie als Maskins.

In de gevangenis zelf moet Wallace helemaal behoedzaam te werk gaan, zeker nu hij, na het vragen van een gunst, in het krijt staat bij Wild Bill (Peter Greene, The Mask, Zed in Pulp Fiction), de leider van de neonazi’s.

Pinnock is perfect gecast als Aaron Wallace. Je voelt zijn woede, de frustraties en het hartzeer. Daarbij krijgt hij hulp van een goede aanvullende cast, met zelfs een paar oude bekenden, zoals Masterson en Greene, maar ook Timothy Busfield (The West Wing, Thirtysomething) die als Wallace' mentor onbevreesd de degens kruist met Boris McGiver/Glen Maskins.

Ook de bijpersonages hebben meer nuance dan je gebruikelijk in een misdaadserie ziet. Zo is Joy Bryant (Parenthood) als Marie Wallace een verfrissende variatie op de echtgenote aan de andere kant van de tralies. Marie is vanaf het begin heel eerlijk over het feit dat ze voor hen samen geen toekomst meer ziet – en deelt inmiddels ook het bed met Aarons beste vriend (Brandon J. Dirden, The Americans) - maar probeert wel zo veel mogelijk de belangrijke beslissingen met betrekking tot hun tienerdochter met Aaron te delen.

En zelfs de meest horkerige personages, zoals Maskins rechterhand O’Reilly (Erik Jensen, Mr. Robot) en hoofdcipier Foster (Glenn Fleshler, Billions, Barry), blijken minder eendimensionaal in hun horkerigheid dan je op het eerste gezicht zou denken.