Five Days at Memorial S01E01: televisie waarbij je wil wegkijken

Ze waren naïef. Er was geen evacuatieplan. Maar achteraf praten is makkelijk. Five Days at Memorial draait om een uiterst pijnlijke passage uit de Amerikaanse geschiedenis: de gevolgen van orkaan Katrina (2005) voor een ziekenhuis in New Orleans. In het Memorial Medical Center stelde het personeel vanwege de overstroming van het pand een ongebruikelijke vorm van triage in: immobiele patiënten die een wilsverklaring hadden waarin stond dat ze niet gereanimeerd wilden worden, werden geëuthanaseerd door een arts die werd bijgestaan door twee verpleegkundigen. Het was in hun ogen onmogelijk om hen te helpen.

Wie Five Days at Memorial ziet – gebaseerd op het gelijknamige boek van Sheri Fink, een knap staaltje onderzoeksjournalistiek – zal misschien begrip krijgen voor deze beslissing. Of verafschuwd reageren. Er kleeft namelijk van meet af aan iets onbestemds aan het televisiedrama. Misschien komt dat door het acteerwerk van Vera Farmiga, die dokter Anna Pou speelt, de vrouw die op een gegeven moment drastische maatregelen neemt. In de eerste aflevering prevaleert echter de besluiteloosheid. Actrice Cherry Jones speelt de zogeheten ‘incident commander’, die zich op een gegeven moment realiseert dat het ziekenhuis – waar dan ook al honderden mensen zijn gaan schuilen – een groot probleem heeft.

Five Days at Memorial laat zich omschrijven als een tikkende tijdbom; televisie waarbij je wil wegkijken. In het verlengde van een drama als Chernobyl. Scenarist John Ridley, bekend van 12 Years a Slave , maakt invoelbaar hoe nietig de mens soms is. En bovenal ontluikt Five Days at Memorial dat er soms geen scenario’s zijn voor catastrofes. Omdat we ons niet kunnen indenken hoe desastreus ze kunnen zijn. Het televisiedrama Treme (2010-2013) draaide om New Orleans ná de orkaan, na het trauma, en hoe de inwoners hun levens weer oppikten. Five Days at Memorial ís het trauma.