Filmtip: Call Girl (NPO)

 

‘ Inspired by actual events’ is te lezen in de titelsequentie van Call Girl , het intrigerende regiedebuut van Mikael Marcimain, een politieke thriller over een prostitutieschandaal dat in 1976 de Zweedse regering trof. Het is verkiezingstijd en terwijl politici hoog opgeven over vrouwenrechten en een utopische staat propageren met gelijkheid voor iedereen, gebeuren er in de parlementaire achterkamertjes een hoop dingen die een stuk minder chic zijn – zoals seksfeestjes met minderjarigen. In de film zit bijvoorbeeld een scène waarin de (later vermoorde en bijna heiligverklaarde) premier Olaf Palme een tiener op de knie heeft en haar vrolijk op en neer laat hoppen. Hoewel nooit is bewezen dat er inderdaad jonge meisjes betrokken waren bij het seksschandaal, laat de film zien dat de seksuele mores in Zweden in de jaren 70 anders waren dan nu, net als in Nederland, overigens.

De film heeft een mooie, duistere sfeer, weg van de socialistische communes met gezins-Volvo’s, ABBA en geblokte pannenlappen, meer in de sfeer van de paranoïathrillers zoals bekend uit die tijd. Een prachtige rol is er voor Pernilla August, als hoerenmadame met weinig scrupules, die een klein zwarte boekje vol namen heeft van politici, amabasadeurs en criminelen en die op haar beurt in de gaten wordt gehouden door de geheime dienst en een vasthoudende officier. Maar op zijn bevindingen zit in de film niemand te wachten. Net als in het echt het geval was. Een paar jaar geleden nog probeerde een voormalig minderjarig slachtoffer, verhaal te halen. Helaas voor haar was een en ander ‘verjaard’.